Το απόγευμα της Τετάρτης  15/07/2015, στην πλατεία Δημοκρατίας πραγματοποιήθηκε το συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ όπως έγινε και σε όλη την Ελλάδα.

Στόχος της συγκέντρωσης ήταν να εκφραστεί η δυσαρέσκεια προς το τρίτο μνημόνιο που υπερψηφίστηκε τελικά χθες στην Βουλή και τα νέα σκληρά μέτρα που αποφασίστηκαν στην σύνοδο κορυφής.

Αν και η  προσέλευση του κόσμου δεν ήταν η αναμενόμενη  τα άτομα που παρευρέθησαν στη πλατεία μετά την ολοκλήρωση της ομιλίας του κ. Δημήτρη Δήμα, προχώρησαν σε πορεία στους δρόμους της πόλης που ολοκληρώθηκε στη πλατεία.

Ο κ. Δήμας αφού εξέθεσε τα νέα μέτρα που έχουν τεθεί στο τραπέζι προέτρεψε να αγωνιστούν για να μην αφήσουν να περάσουν και οι αγώνες τους θα δικαιωθούν.

Συγκεκριμένα είπε :  «Η συμφωνία μνημόνιο που φέρνει νέο μπαράζ αντιλαϊκών νομοθετημάτων πρέπει και από την σημερινή μας κυβέρνηση να καταδικαστεί.  Είναι μέτρα που θα προστεθούν σε αυτά των δυο προηγούμενων μνημονίων. Για την εργατική τάξη προβλέπεται σάρωμα σε ότι έχει απομείνει στα ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα και μεγαλύτερη φοροληστεία στο λαϊκό εισόδημα.

Η Γραμματεία του ΠΑΜΕ Αιτ/νίας, καταγγέλλει την νέα αντεργατική αντιλαϊκή συμφωνία, το 3ο μνημόνιο που  αποφασίστηκε  στη σύνοδο κορυφής των κρατών της ευρωζώνης. Το ίδιο βράδυ  μετά το δημοψήφισμα με το κάλπικο ερώτημα,  το ΟΧΙ και το ΝΑΙ προστέθηκαν και έγιναν συμφωνία μνημόνιο πάση θυσία με την ΕΕ με την στήριξη της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ και των κομμάτων Ν.Δ., ΠΟΤΑΜΙ, ΠΑΣΟΚ. Η Συμφωνία, μνημόνιο  που φέρνει νέο μπαράζ αντιλαϊκών νομοθετημάτων. Μέτρα που θα προστεθούν πάνω σ’ αυτά των 2 προηγούμενων μνημονίων. Για την εργατική τάξη προβλέπει  σάρωμα σε ότι έχει απομείνει στα ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα  και  μεγαλύτερη  φοροληστεία στο λαϊκό εισόδημα.

Τα 86 δις δεν θα τα εισπράξουν οι εργαζόμενοι για να έχουν καλύτερη υγεία, φάρμακα, ολόκληρο μισθό, επίδομα αδείας, ολόκληρο επίδομα ανεργίας, ολόκληρη σύνταξη,  βασικά είδη διατροφής, διακοπές για τους ίδιους και την οικογένεια τους, αλλά όλο το πακέτο θα πάει για να αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων, η ανάπτυξη του μεγάλου κεφαλαίου και η μεγιστοποίηση των κερδών του.

Είναι ώρα να πάρουμε τη ζωή μας, το μέλλον των οικογενειών και των παιδιών μας στα δικά μας χέρια. Στα χέρια που χωρίς αυτά τίποτε δεν θα μπορούσε να γίνει σε αυτόν τον τόπο. Γιατί εμείς έχουμε τη δύναμη, είμαστε οι πολλοί, χωρίς εμάς κανένα γρανάζι δεν γυρνά!

Συνάδελφοι

Σήμερα φέρνουν στη Βουλή ένα νέο μνημόνιο -το τρίτο κατά σειρά- που είναι κι αυτό απαίτηση του μεγάλου κεφαλαίου.  Ανάμεσα σε άλλα, σε εφαρμογή μπαίνουν και τα παρακάτω νέα μέτρα ολικής εξόντωσης του λαού:

Απογειώνεται η φορομπηξία απέναντι στο λαό, μέσω της αύξησης του ΦΠΑ κατά 10% (από 13% σε 23%) σε σειρά στοιχειωδών προϊόντων για το λαό (π.χ. συσκευασμένα – μεταποιημένα τρόφιμα) και άλλων μέτρων που θα προστεθούν στα ήδη υπάρχοντα.

Ξεκινά η σταδιακή «προσαρμογή» των κανόνων συνταξιοδότησης, ώστε μέχρι το 2022, η μικρότερη δυνατή ηλικία συνταξιοδότησης να είναι τα 67 έτη για όλους.

Αύξηση εισφορών Υγείας στις κύριες συντάξεις, από το 4% στο 6%. Αυτόματα, αυτό σημαίνει ότι οι περικοπές στις κύριες συντάξεις διαμορφώνονται στο 2%.

Καθιέρωση εισφοράς Υγείας 6% στις επικουρικές συντάξεις (δεν υπήρχε καθόλου μέχρι σήμερα). Αντίστοιχα αυτό οδηγεί σε μείωση 6% σε όλες ανεξαιρέτως τις συντάξεις.

Αύξηση της εισφοράς για επικουρικά ταμεία από 3% στο 3,5%. Το μέτρο αφορά επίσης τους μισθωτούς στον ιδιωτικό τομέα.

Άμεση έναρξη του μέτρου για την κατάργηση του ΕΚΑΣ των χαμηλοσυνταξιούχων, με πλήρη εφαρμογή μέχρι το τέλος του 2019.

Θέσπιση νέου καθεστώτος όσον αφορά την έκπτωση φόρου για τους μισθωτούς και συνταξιούχους, προκειμένου να χτίσουν το αφορολόγητο όριο των 9.500 ευρώ.

Αύξηση της «εισφοράς αλληλεγγύης» και μόνιμη ενσωμάτωσή της στη φορολογική κλίμακα.

Επιβολή ΕΝΦΙΑ και για το 2015 και για το 2016, με διατήρηση των εσόδων στα 2,65 δισ. ευρώ σε ετήσια βάση και ανεξάρτητα από την όποια αναπροσαρμογή των αντικειμενικών αξιών.

Αύξηση του ορίου απαλλαγής από το καθεστώς ΦΠΑ για αυτοαπασχολούμενους από τα 10.000 ευρώ στα 25.000 ευρώ.

Αυστηρότερα κριτήρια για να χαρακτηριστεί κάποιος αγρότης.

Αποβολή από τη ρύθμιση των 100 δόσεων όσων έχουν «εισοδηματική ικανότητα» να πληρώσουν νωρίτερα από τη λήξη της ρύθμισης, αλλά και αύξηση των προβλεπόμενων επιτοκίων και προστίμων.

Συνάδελφοι, συναδέλφισσες

Έστρωσαν το δρόμο για 6 μήνες, με διαπραγματεύσεις που κατέληγαν πάντα στο ότι οι «λύσεις στερεύουν».

Επέβαλλαν δημοψήφισμα με κάλπικα ερωτήματα που οδηγούν σε κάθε περίπτωση σε μια επιλογή: Όχι στην απαλλαγή από τα μνημόνια, Ναι στη συνέχιση της βαρβαρότητας που ζούμε καθημερινά.

Για να καταλήξουν τελικά ότι ο μονόδρομός τους είναι αναγκαστικός, ρεαλιστικός, αδιαπραγμάτευτος.

Το φέρνουν για μια ακόμη φορά με τη διαδικασία του κατεπείγοντος. Γιατί κι αυτή η κυβέρνηση επείγον θεωρεί τη διάσωση των κερδών των μεγαλοεργοδοτών. Γιατί κι αυτή η κυβέρνηση ποτέ δεν θεώρησε επείγον ζήτημα την προστασία των ανέργων, την ανακούφιση του λαού από τη φοροληστεία, τη σταθερή δουλειά για όλους με δικαιώματα.

Το συνοδεύουν και τη φορά αυτή με το ίδιο σαθρό ψευτοδίλημμα «μνημόνιο ή χρεοκοπία με έξοδο από το ευρώ», για να αποδεχτούμε νέες μειώσεις σε μισθούς, συντάξεις, νέες περικοπές στην ασφάλιση, νέα φοροληστεία, δουλειά μέχρι τον τάφο.

Έχουν μάλιστα το θράσος να μιλούν για «αναδιανομή των βαρών» επιχειρώντας να τα συγκρίνουν με τα μέτρα που περιέχονταν στα δύο προηγούμενα μνημόνια, για να παρουσιάσουν τάχα «ελαφρύτερο» το νέο μνημόνιο. Ξέχασαν γρήγορα και προκαλούν να ξεχάσουμε κι εμείς, ότι τα μέτρα που τώρα ετοιμάζουν θα πέσουν στις πλάτες του λαού, μαζί με όλο το αντεργατικό – αντιλαϊκό μνημονιακό πλαίσιο που εξακολουθεί και ισχύει και που ποτέ δεν κατάργησε η σημερινή κυβέρνηση.

Ειδικό ρόλο στη χειραγώγηση του κινήματος, στην εξαπάτηση αριστερού και ριζοσπαστικού κόσμου, έπαιξε η αριστερή πλατφόρμα του ΣΥΡΙΖΑ και όλοι όσοι σήμερα προσπαθούν πίσω από το «παρών» ή την «αποχή» τους, να κρύψουν τις τεράστιες ευθύνες τους, να διασωθούν πολιτικά και να παίξουν ένα νέο ρόλο ανάσχεσης του ριζοσπαστισμού και ενσωμάτωσης του λαού, στο πλαίσιο του συστήματος, προετοιμάζοντας ένα νέο πολιτικό ανάχωμα, ρόλο που έπαιζε πριν ο παλιός «Συνασπισμός».

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι

Είναι πράξη ευθύνης κάθε εργάτη κι εργάτριας, κάθε έντιμου συνδικαλιστή, κάθε σωματείου, κάθε Λαϊκής Επιτροπής να μην επιτρέψουμε να μετατραπεί το εργατικό – λαϊκό κίνημα σε «ουρά» των διαφόρων επιλογών που πτωχεύουν το λαό!

Να απορρίψουμε τους μονόδρομους των μνημονίων διαρκείας των ΕΕ-ΔΝΤ-ΕΚΤ που υιοθετούν τα κόμματα της πλουτοκρατίας αλλά και η ΓΣΕΕ, μια σειρά από εργοδοτικά σωματεία, σε πλήρη ευθυγράμμιση με τους  βιομηχάνους, τους εφοπλιστές, τους επιχειρηματικούς ομίλους.

Εμείς δε βάλαμε ποτέ τα συνθήματα και τους αγώνες μας κάτω από ξένες σημαίες.

Λέμε ΟΧΙ στο νέο βάρβαρο μνημόνιο, όπως λέμε ΟΧΙ και σε όλα τα προηγούμενα. Είναι ένα ΟΧΙ που δεν μπορεί να βαφτίσει κανένας όπως τον συμφέρει. Είναι ΟΧΙ αντίστασης, διεκδίκησης που φτάνει μέχρι το τέλος. Μέχρι εκεί που πρέπει να πάμε τον αγώνα μας, στον τελικό του σκοπό, στην κατάργηση της εκμετάλλευσης.

Γυρνάμε την πλάτη στο κλίμα εθνικής ομοψυχίας.

Ν.Δ., Ποτάμι, ΠΑΣΟΚ, έδωσαν εν λευκώ εξουσιοδότηση για νέο πακέτο αντιλαϊκών μέτρων. Είναι συνυπεύθυνοι και όσοι καλούσαν λαϊκό κόσμο, φτωχό και οργισμένο δίκαια με τις αντιλαϊκές πολιτικές να συνταχθούν μαζί με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Συγκεντρώσεις στήριξης κ.α. Τέτοιο ρόλο έπαιξε ο παλιός και νέος κυβερνητικός συνδικαλισμός. Τέτοιο ρόλο έπαιξαν οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ αναλαμβάνοντας το ρόλο της εμπροσθοφυλακής της επίθεσης στις ταξικές δυνάμεις συχνά με ωμό αντικομουνισμό. Είναι συνυπεύθυνοι για τα νέα βάρη που φορτώνουν στο λαό. Δεν θα ξεπλυθούν από τη στάση τους.

Συνάδελφοι συναδέλφισσες,

Να μην περάσει ο εφησυχασμός, ο εκφοβισμός, η μοιρολατρία, το απατηλό κλίμα «εθνικής ομοψυχίας» και κάλπικης ελπίδας που καλλιεργεί η κυβέρνηση, τ’ άλλα αστικά κόμματα, τα ΜΜΕ, διάφορα άλλα κέντρα του κατεστημένου, καθώς και τα ευρωενωσιακά όργανα, που από κοινού καλούν το λαό ν’ αποδεχτεί και το μνημόνιο Τσίπρα και να αισθάνεται κι ανακουφισμένος, επειδή δήθεν αποφεύχθηκαν τα χειρότερα.

Το δίλημμα χρεοκοπία ή μνημόνια, το ξαναζήσαμε όλα αυτά τα χρόνια. Επαναλήφθηκε το ίδιο δίλημμα που τέθηκε και στο Μνημόνιο 1 και στο Μνημόνιο 2 και κάθε φορά που ήταν να εκταμιευθεί μια δόση. Κάθε φορά ο λαός πρέπει να επιλέγει το «μικρότερο» κακό, που τελικά οδηγεί στο μεγαλύτερο κακό. Την ίδια τακτική και ρητορική χρησιμοποιεί σήμερα και η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

Συνολικά, μετά τις τελευταίες εξελίξεις επιταχύνονται οι διαδικασίες αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος, είτε με ανασχηματισμό και πιθανή διεύρυνση της κυβέρνησης είτε με διενέργεια εκλογών και δημιουργία νέων κομμάτων και αναχωμάτων. Σε κάθε περίπτωση σταθερός στόχος του συστήματος αποτελεί η επίθεση στο ΠΑΜΕ, στην πρωτοπορία, έτσι ώστε να μη συναντηθεί η λαϊκή αγανάκτηση με την αντικαπιταλιστική αντιμονοπωλιακή γραμμή πάλης. Απέναντι στο λαό ορθώνεται μια νέα αντιλαϊκή συμμαχία των «προθύμων», προκειμένου να εμποδίσει κάθε πνεύμα αντίστασης και χειραφέτησης. Σήμερα, προβάλλει απειλητικά η ένταση της κρατικής και εργοδοτικής καταστολής, η αύξηση του αυταρχισμού, προκειμένου να προληφθεί η οργάνωση του εργατικού κινήματος και των συμμάχων του, η ανάπτυξη της ταξικής πάλης.

Τα εργοστάσια, οι χώροι δουλειάς, οι γειτονιές να γίνουν κέντρα αντίστασης και αλληλεγγύης.

Είναι όμως μέγιστο καθήκον μας να σταθούμε τώρα ο ένας πλάι στον άλλο. Οι εργαζόμενοι και τα φτωχά λαϊκά στρώματα δεν χωρίζονται με βάση το τί ψήφισαν. Η βίαιη φτωχοποίηση δεν θα αφήσει απέξω όσους συντάχτηκαν στιγμιαία κάτω από το φόβο, την τρομοκρατία, τα εκβιαστικά διλήμματα με τις επιδιώξεις των μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων και των πολιτικών τους στηριγμάτων.

Αντίθετα, όλοι θα κριθούμε από το πώς και πόσο άμεσα θα διαχειριστούμε το μεγάλο μας όπλο: την αλληλεγγύη μας, που οπλίζεται από τα ταξικά μας συμφέροντα. Το να μην αφήσουμε ούτε έναν από μας χωρίς μισθό και μεροκάματο, χωρίς σύνταξη και επίδομα ανεργίας. Γιατί το λαϊκό εισόδημα δεν είναι κεφάλαιο, δεν έχει καμιά δουλειά στα capital control. Είναι ο κόπος μας, ο ιδρώτας μας και δεν τα χαρίζουμε σε κανέναν!

Η απάντησή μας πρέπει να είναι η ενίσχυση της οργάνωσής μας, η ενότητα με βάση τα ενιαία αιτήματά μας ανεξάρτητα από κλάδο και χώρο εργασίας.

Με τους αγωνιστές μπροστά στα σωματεία μας, στις λαϊκές επιτροπές, κινητήρια δύναμη της συλλογικής δράσης, που θα παρεμβαίνει στην απληρωσιά, στις απολύσεις, σε αναγκαστικές άδειες.

Το ταξικό κίνημα και πείρα έχει και θέληση να οργανώσει τη δράση παντού: στους τόπους δουλειάς, στις γειτονιές, μέσα από τα σωματεία και τις Λαϊκές Επιτροπές. Να βγούμε μπροστά, με παρακαταθήκη τους αγώνες του προηγούμενου διαστήματος, τα συλλαλητήρια και τις μάχες στους κλάδους. Με τέτοιο τρόπο να  πάρει θέση το κάθε σωματείο, ο κάθε εργαζόμενος απέναντι στο νέο μνημόνιο, ενάντια στην πολιτική κεφαλαίου – ΕΕ – της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.

Επιτροπές αγώνα παντού. Επιτροπές Κοινωνικής Αλληλεγγύης και Βοήθειας παντού.

Κι επειδή πολλά θα ακούσουμε ξανά, από όσους μοιράζουν συγχωροχάρτια στις αντιλαϊκές επιλογές τις «αριστερής διακυβέρνησης», ερμηνεύοντας τη ρήξη όπως τους συμφέρει, για μας είναι ξεκάθαρο:

Ο δικός μας δρόμος ήταν, είναι και θα παραμείνει η ρήξη με την ΕΕ και το δρόμο των μονοπωλίων. Επιβεβαιώνεται για άλλη μια φορά, Η ΕΕ – η λυκοσυμμαχία δεν αλλάζει, δε μπορεί να γίνει φιλολαϊκή, παρά μόνο ανατρέπεται από τους λαούς.

Η ολόπλευρη ενίσχυση του ΠΑΜΕ κι η συμπόρευση μαζί του είναι προαπαιτούμενο για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος και τη συγκρότηση μιας ισχυρής λαϊκής συμμαχίας, που θα αγωνίζεται για κάθε λαϊκό πρόβλημα, θα διεκδικεί άμεσα μέτρα ανακούφισης, ανάκτηση απωλειών, με σταθερή «πυξίδα» την πάλη ενάντια στα μονοπώλια και τον καπιταλισμό.

Η συγκρότηση και ισχυροποίησή της μπορεί από σήμερα να βοηθήσει στο να αλλάζει ο αρνητικός συσχετισμός δυνάμεων, να δυναμώνει η οργάνωση, η μαχητικότητα, το αγωνιστικό πνεύμα της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, κόντρα στη μοιρολατρία και την υποταγή του λαού, στους παλιούς και νέους διαχειριστές της βαρβαρότητας του καπιταλισμού.

Καμία λοιπόν αποδοχή της βάρβαρης και αντιλαϊκής ΕΕ!

Με τα μονοπώλια ή με τις ανάγκες του λαού! Άλλος δρόμος δεν υπάρχει!

Σε αυτόν τον δρόμο βαδίζουμε αταλάντευτα, με το κεφάλι ψηλά, και το βλέμμα στραμμένο στο στόχο μας.

Να γίνουμε κυρίαρχοι του πλούτου που παράγουμε».