Οi άνθρωποι μαθαίνοντας τα νέα πήγαν να τον συναντήσουν και να τον τιμήσουν και για αυτό του έριχναν τα ρούχα τους και κλαδιά από βάγια για να περάσει. Έτσι την Κυριακή πριν από την Μεγάλη εβδομάδα η εκκλησία μας γιορτάζει και ονομάζει αυτήν την Κυριακή  Κυριακή των Βαΐων.Έτσι σε πολλές γωνιές της Ελλάδας τιμούν και γιορτάζουν αυτήν την ημέρα με διάφορα ήθη και έθιμα. Το πιο χαρακτηριστικό έθιμο της ημέρας είναι ο στολισμός όλων των εκκλησιών με βάγια ενώ ο παπάς μετά την Θεία λειτουργία ευλογεί και δίνει στους πιστούς φύλλα  βάγιας όπου οι πιστοί συνηθίζουν να τα τοποθετούν στα εικονίσματα για προστασία και συνήθως την ημέρα εκείνη οι πιστοί τρώνε ψάρια.ΓΙΑΤΙ ΟΜΩΣ ΤΡΩΜΕ ΨΑΡΙΑ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ;
Τα βάγια τα έπλεκαν σε πάρα πολλά σχέδια:φεγγάρια, πλοία, γαϊδουράκια, το πιο συνηθισμένο όμως ήταν ο σταυρός. Σε μερικά μέρη τους έδιναν το σχήμα του ψαριού Ψάρι είχαν σαν σημάδι αναγνώρισης οι πρώτοι χριστιανοί , η λέξη ΙΧΘΥΣ προέρχεται από τα αρχικά Ιησούς Χριστός Θεού Υιός Σωτήρ.Αν και ακόμα είναι Σαρακοστή , η εκκλησία την Κυριακή των Βαίων επιτρέπει το ψάρι.Έτσι και το τραγούδι των παιδιών λέει:”Βάγια Βάγια των βαγιών,
τρώνε ψάρι και κολιό
και ως την άλλη Κυριακή
με το κόκκινο αυγό”

Στην Τήνο τα παιδιά γυρίζουν στους δρόμους κρατώντας μαζί με το στεφάνι τους την “αργινάρα” δηλαδή μια ξύλινη ή σιδερένια ροκάνα που την στριφογυρνούν με δύναμη.Στην Λέσβο μετά την εκκλησία τα παιδιά στολίζουν ένα δεμάτι δάφνης με κόκκινο ή πράσινο πανί από καινούριο φουστάνι κρεμώντας του και ένα κουδουνάκι και πηγαίνουν από σπίτι σε σπίτι δίνοντας ένα κλαράκι δάφνης σε κάθε νοικοκυρά.

Στην Κέρκυρα τελείται λιτανεία στον Άγιο Σπυρίδωνα σε ανάμνηση της απαλλαγής του νησιού από την πανώλη μια θανατική αρρώστια από την οποία κινδύνευσε ο πληθυσμός του.

Στην Θράκη συνηθίζονται τα “βαγιοχτυπήματα”. Οι γυναίκες χτυπούν με βάγια τις έγκυες γυναίκες ώστε να είναι ο τοκετός τους πιο ανώδυνος Σε πολλά χωριά τα κορίτσια έφτιαχναν στεφάνια από βάγια που τους έδινε ο παπάς στην εκκλησία και τα έριχναν στο ρέμα.Της κοπέλας που το στεφάνι της θα έφτανε πρώτο στην ρεματιά θα φιλοξενούσε τις υπόλοιπες στο σπίτι της για να διασκεδάσουν όλες μαζί χορεύοντας και τραγουδώντας.
Τέλος, στην Ίμβρο για αυτή την ημέρα υπάρχει το έθιμο των “κουνιών” σε κάθε γειτονία όπου υπάρχει ένα μεγάλο δέντρο στήνεται μία αυτοσχέδια κούνια σε ένα γερό κλαδί στην οποία κάθονται με την σειρά αγόρια και κορίτσια , τα κορίτσια ανεβαίνουν πρώτα ενώ τα αγόρια εκτελούν χρέη καβαλιέρου.