Η Εαρινή Ισημερία γιορτάζεται την 21ηΜαρτίου και σηματοδοτεί τον ερχομό της Άνοιξης.
Η ημερομηνία αυτή είναι σημαδιακή, για όλους όσους μελετούν τα μυστικά της Φύσης, τα οποία είναι παράλληλα και μυστικά της ζωής. Την ημέρα αυτή (21η Μαρτίου), η μέρα νικά τη νύχτα και το φως θριαμβεύει του σκότους, ενώ η ζωή νικά το θάνατο.
Η Φύση, η μεγάλη αυτή μάνα για όλους τους ανθρώπους, ξαναγεννιέται, ανασταίνεται και μαζί μ’ αυτή ανασταίνεται και η ελπίδα μας.
Αρχικά βέβαια, η γιορτή της Εαρινής Ισημερίας σχετιζόταν με τον ερχομό του Νέου Χρόνου. Ήταν η πρωτοχρονιά των πολιτισμένων κοινωνιών από τα πανάρχαια χρόνια.
Ο Ήλιος, στη διάρκεια της Άνοιξης βρίσκεται πάνω από τον Ισημερινό της Γης και μοιράζει τις ζωογόνες ακτίνες του και στα δύο ημισφαίρια. Η μέρα και η νύχτα είναι ίσες. Μάλιστα, οι Αρχαίοι Έλληνες μύστες, μελετούσαν, αλλά και γνώριζαν τις θείες λειτουργίες της Φύσης. Επίσης, αυτές τις μέρες τελούσαν επίσημες τελετές, για την αποκάλυψη των Θείων Μυστικών, τα οποία η γη κρατά φιλόστεργα κρυμμένα στα βάθη της.
Ο Ιεροφάντης Πυθαγόρας και οι άλλοι Ιεροφάντες της Ελευσίνας, γνώριζαν τη σημασία αυτών των ημερών και την μετέδιδαν μόνο σε όσους αγαπούσαν το Φως του Ήλιου και του απέδιδαν θείες ιδιότητες.
Ο Θείος Ορφέας αποκαλούσε την Εαρινή Ισημερία «Θεία Νύμφη», η οποία κατεβαίνει από τον Ουρανό στη Γη κάθε χρόνο, προκειμένου να εξαγνίσει τις ψυχές του Άδη. Όταν η Θεία Νύμφη κατέρχεται μας περιβάλλει και οι ψυχές των ανθρώπων μεταβάλλονται σε φως. Κι αυτό το φως ενεργοποιεί τα νήματα της χαράς και χαρά είναι ο έρωτας και ο έρωτας είναι ο νόμος της ζωής, η οποία ανυψώνει, αλλά και αφομοιώνει τις ψυχές των ανθρώπων, προς το Φως του Ήλιου. Όλες οι ημέρες της Άνοιξης είναι 90 περίπου και όλες αυτές τις μέρες κατέρχεται στη Γη η Ουρανία Νύμφη και με γυμνά πόδια ψαύει τη γη και σκορπά χρώματα και μύρα, δίχως να απομακρύνεται ποτέ από το άρμα του Ήλιου και εξασφαλίζει στη Γη την πολύχρωμη και αρωματώ-δη περιβολή, την οποία η Θεία Δήμητρα επιμελείται, για να υποδεχτεί την Περσεφόνη από τα παλάτια του Πλούτωνα.
Η Ουρανία Νύμφη είναι ο Προμηθέας και για τη Γη ο αρμονικός Παν, που συμβολίζει την αρμονική συνύπαρξη απείρου και γης. Είναι γνωστό πως διάμεσος της γης και του απείρου είναι ο Ήλιος. Αυτό το θαύμα του Ήλιου, με τη συμμετοχή του στην αναγέννηση της Φύσης, γιόρταζαν όλες οι πολυθεϊ-στικές κοινωνίες.
Για τους Αιγύπτιους ήταν ο Όσιρις, για τους Βαβυλωνίους ο Βάαλ, για τους Ινδούς ο Βράχμα, για τους Πέρσες ο Μίθρας και για τους Έλληνες ο Δίας ή ο Απόλλων ή ο Φοίβος ή ο Διόνυσος.
Οι Ορφικοί γιόρταζαν κατά την Εαρινή Ισημερία τον θάνατο του Διονύσου του Ζακρέως και την εκ νέου γέννηση από τη Φύση του Ολυμπίου Διός. Αυτό συμβόλιζε τον ηθικό θάνατο της τιτανικής φύσεως των ανθρώπων και της αναστάσεως ή της νέας γεννήσεως αυτών. Όμως, ανεξάρτητα από το όνομά του, οι Αρχαίοι Έλληνες καθιέρωσαν για τον Ήλιο πάρα πολλές γιορτές.
Παρά τις όποιες προσπάθειες ξεριζωμού της παράδοσής μας, από μια ξενόφερτη από Ανατολή θρησκεία, η Εαρινή Ισημερία, κρυμμένη σε διάφορα ονόματα, γιορτάζεται παντού, ως Παγκόσμια Ημέρα του Πολίτη, ως Γιορτή της Μητέρας, ως Ημέρα Κοσμολογίας ή ακόμα ως Ανάσταση. Στις μέρες μας, σε πολλούς ιερούς τόπους της πατρίδας μας, οι Έλληνες γιορτάζουν, με διάφορες ιεροπραξίες, αυτή τη γιορτή της Μεγάλης Μητέρας.
Ας υψώσουμε λοιπόν τα μάτια μας και ας ατενίσουμε το φως το αληθινό. Ας αγγίξουμε τη σάρκα της Μάνας Γης και ας ντυθούμε το φως το υπέρλαμπρο, το φως το αληθινό, το φως της Ελλάδος, γιορτάζοντας για μία ακόμη φορά, την ημέρα της Εαρινής Ισημερίας.
Δημήτρης Λούκας
klgallery.gr
