“Σταματήστε τις προσλήψεις” αναφωνούσε από το 1994 η Κομισιόν στην Ελλάδα και σα να μην είχε άδικο.
Πέραν των άλλων, είχε διαπιστωθεί πως η σχετική συμφωνία του 1990 για διορισμό ενός υπαλλήλου στη θέση δύο αποχωρούντων δεν είχε εφαρμοστεί από πλευράς της Ελλάδας. Ο περιορισμός των προσλήψεων στο Δημόσιο υπήρξε βασικός όρος της τότε Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας, που είχε εγγυηθεί την λήψη ενός ακόμη δανείου από την χώρα μας τον Μάρτιο του 1990.
Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα του ελληνικού Τύπου, ο ευρωπαίος αξιωματούχος ζήτησε από τον υπουργό Εθνικής Οικονομίας Γιώργο Γεννηματά το πάγωμα των προσλήψεων για να επέλθει ισορροπία κατά τη διάρκεια της υλοποίησης του προγράμματος σύγκλισης της ελληνικής οικονομίας με αυτές των κοινοτικών χωρών, στο πλαίσιο της Συνθήκης του Μάαστριχτ.
Με τούτα και με εκείνα φτάσαμε στο σημείο η Ευρωπαϊκή Επιτροπή να θεωρεί πως το σκέλος των δαπανών του κρατικού προϋπολογισμού του 1994 είναι πολύ μεγάλο, ενώ παράλληλα πίστευε ότι οι προβλέψεις του προϋπολογισμού για αύξηση των εσόδων είναι ανεδαφικές και υπεραισιόδοξες και – όπως και πέρυσι έτσι και φέτος – θα υπάρξει απόκλιση, η οποία θα είναι ακόμη μεγαλύτερη.
Πακτωλός προσλήψεων λοιπόν σημειωνόταν τότε και ασχέτως με το ποιος ανέβηκε στην εξουσία από το 1994 κι έπειτα, οι προσλήψεις ακολουθούσαν η μία την άλλη χωρίς σταματημό. Κι όλη αυτή η κατάσταση συνέβαινε σε ένα δημόσιο σύστημα το οποίο ήταν ήδη “υπερφορτωμένο” από την άποψη των προσλήψεων. Σαν αποτέλεσμα, οι τοποθετήσεις νέων υπαλλήλων στο Δημόσιο γίνονται πλέον με ισχνούς ρυθμούς λόγω της βεβαρημένης πορείας και της δημοσιονομικής πολιτικής που ακολούθησε η χώρα κατά τα προηγούμενα χρόνια.
Έτσι, η Ελλάδα “πληρώνει τα σπασμένα” των προηγούμενων ετών, κάτι που κάνει εν γένει με σχετική επιτυχία τα τελευταία έξι και κάτι χρόνια. Και θα τα συνεχίσει να πληρώνει τα λάθη και τα απονενοημένα διαβήματα του παρελθόντος για αρκετές γενιές ακόμη. Οι προσλήψεις όμως θα μεσουρανούν παρά ταύτα…
