Ποιά είναι η έννοια της δικαιοσύνης και ποιός μπορεί να πάρει την πρωτοβουλία δηλ. την αποκλειστική ελεύθερη κρίση; Είναι απλά το σύνολο “απόφασης” εισαγγελέων της δικαστικής εξουσίας; Υπάρχει αμερόληπτη δικαιοσύνη;
Ας προσπαθήσει να απαντήσει ο καθένας μας τα ερωτήματα με την δική του γνώση δίκαια όσο μπορεί. Σε όλους μας είναι γνωστό από την αρχαία Ελληνική μυθολογία η “ ύπαρξη” της Θεάς Θέμιδος η οποία κρατούσε στα χέρια της μια ζυγαριά, ένα σπαθί και είχε τα μάτια της δεμένα.
Η Θέμιδα θεωρήθηκε το άκρον άωτον του δικαίου και σύμβολο της δικαιοσύνης των ανθρώπων. Σε σχέση με την αρχαία Ρωμαϊκή μυθολογία, οι Ρωμαίοι είχαν την δικιά τους Θεά η λεγόμενη Ιουστίτια ( justitia) σύμβολο της δικαιοσύνης. Η Ιουστίτια είχε επίσης τα μάτια της δεμένα και κρατούσε στα χέρια της μια ζυγαριά και ένα σπαθί. Ίσως να υπάρχουν και άλλες αρχαίες μυθολογικές ιστορίες από διάφορους λαούς, με ίδιους ή παρόμοιους συμβολισμούς. Σίγουρα έχουν δοθεί διάφορες ερμηνείες και κατέληξαν σε μια θεωρία ότι: Η ζυγαριά συμβολίζει την ισορροπία και την ισονομία, το σπαθί την επιβολή της δικαιοσύνης και τα μάτια δεμένα την αμεροληψία και την απόφαση της κρίσης χωρίς προκατάληψη. Είναι όμως αυτή η πραγματική ερμηνεία αυτών των συμβόλων;
Ο συμβολισμός της ζυγαριάς βεβαιώνει την ψυχή του ανθρώπου, την ανάλογη συμπεριφορά που είχε απέναντι στους συνανθρώπους στην διάρκεια της ζωή του.
Το σπαθί συμβολίζει τον διαχωρισμό των αρνητικών επιλεγμένων γεγονότων της ψυχής από τα θετικά. Τα μάτια δεμένα συμβολίζουν τον άγνωστο κριτή της δικαιοσύνης, όπου δεν έχει σημασία να βλέπει τα πρόσωπα. Το πραγματικό νόημα είναι ότι βλέπει εσωτερικά την ψυχή που είναι η ουσία του ανθρώπου και τον κρίνει δίκαια.
Είναι δύο διαφορετικές και αντίθετες έννοιες δικαιοσύνη και δικαστήριο τα οποία συντελούν διαφορετικά πράγματα…
Κατέληξαν στην αποδοχή των συμβόλων όπως ερμηνεύτηκαν για τις δικαστικές αποφάσεις. Συμφώνησαν άμεσα δημοκρατικά οι εκπρόσωποι των Τυράννων της εξουσίας των αρχαίων Ελλήνων και όχι μόνο. Αργότερα η αποδοχή πέρασε σε όλα τα κράτη.
Ποιός άνθρωπος έχει καθαρή την ψυχή και συνείδηση για να μπορεί να κρίνει κάποιον δίκαια; Αντιθέτως το μόνο εύκολο πράγμα που μπορεί να κάνει ο άνθρωπος είναι να δικάζει και να τιμωρεί επειδή είναι απλά προϊόν της φύσης!
Όμως η αρνητική εξέλιξη της “νέας δημοκρατίας” στην Ελλάδα από τους νέους εκπροσώπους των Τυράννων στην πορεία συμφώνησαν μεταξύ τους συνταγματικά διά του νόμου και εξασφάλισαν όλοι την βουλευτική τους ασυλία. Γιατί το αποφάσισαν αυτό (δίκαια?) δεν χρειάζεται και πολύ φαντασία!
(Άρθρο 9 Πρωτόκολλο αρθ.7). Αυτό σημαίνει ότι μπορούν να ασκούν ελεύθερα την εντολή τους, χωρίς να εκτίθενται σε αυθαίρετες πολιτικές διώξεις, και δεν υπόκεινται σε έρευνα, κράτηση ή δικαστική δίωξη.
Εφόσον μας το ξεκαθάρισαν συνταγματικά με νόμο, τότε ποιος μπορεί να τους αγγίξει δικαστικά για τα εγκληματικά και οικονομικά σκάνδαλα; Ο Έλληνας εισαγγελεύς έχει την αυτόνομη εξουσία και την απόλυτη δύναμη της ανεξαρτησίας για να πάρει δικαστική απόφαση για αυτούς; Δυστυχώς το (καρπούζι και το μαχαίρι) το έχουν διασφαλίσει στα χέρια τους συνταγματικά με το δικό τους νόμο.
Τα σκάνδαλα συνεχίζονται και δεν θα έχουν τέλος.
(Πρόσφατα βγήκε το νέο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ. Έτσι βγαίνει το συμπέρασμα ότι στην πολιτική σκακιέρα του κράτους συνυπάρχουν επιλεγμένα ανώτερα αξιωματικά πιόνια, σε διάφορους χώρους.
Τα 4 αξιωματικά πιόνια παραιτήθηκαν παρακαλώντας λόγο ευθιξίας ή ήταν υποχρεωτικός αναγκασμός λόγο απόφασης έρευνας ανώτατου εισαγγελέα της Ευρώπης;) “Το γοργόν και χάριν έχει”.
Η απόφαση της κρίσης για τιμωρία εξαρτάται κατά αρχήν από εμάς τους ίδιους εάν παρέχουμε την απόλυτη κοινωνική μόρφωση και ηθική συμπεριφορά στην κοινωνία, το οποίο είναι το Α και το Ω. Από εδώ ξεκινάει το πρόβλημα. Την απόλυτη ευθύνη πρέπει να καταλάβουμε ότι την έχουμε εμείς, διότι καλός η κακώς τους επιλέγουμε από την κάλπη, όπου και θα συνεχίζεται. Υπάρχει ένας εύκολος τρόπος αν θέλουμε να απαλλαχτούμε οριστικά από την ευθύνη, όμως είναι πολύ δύσκολος στην εφαρμογή, από την κοροϊδία των υποψηφίων. Όταν έρθει η ώρα της κάλπης τότε όλοι μαζί να αποφασίσουμε αποχή, άρνηση ψηφίσματος από τις κάλπες και συλλαλητήρια στις πλατείες.
Για να δούμε τότε οι δημοκρατικοί τους νόμοι συνταγματικά τι ορίζουν. Ποιά απόφαση θα πάρουν για μια εναλλακτική λύση για την ψηφοφορία; Ενδεχομένως τότε θα αναγκαστούν να ψηφίσουν οι ίδιοι τελευταίοι 300 εκπρόσωποι του (λαού) της βουλής, για τον νέο πρωθυπουργό των (Ελλήνων) για να μην χαθεί η έννοια της δημοκρατίας! Μακάρι να ήταν όλοι τους ειλικρινείς δίκαιοι, μάχιμοι με πάθος, με όραμα για την Ελλάδα και τους Έλληνες, ένα παραδειγματικό αντίγραφο από τους 300 του Λεωνίδα.
Γράφει ο Συγγραφέας – ερευνητής Ιωάννης Ευθυμιάδης
