Ο μήνας Ιούνιος κάθε χρόνο περιλαμβάνει τις ετήσιες Πανελλήνιες Εξετάσεις για εισαγωγή στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα της χώρας. Χιλιάδες υποψήφιοι και οικογένειες τουλάχιστον ένα χρόνο διανύουν περίοδο άγχους, προετοιμασίας και ψυχολογικής πίεσης για όλους.
Ειδικά οι υποψήφιοι υφίστανται μια υπερβολική ψυχολογική πίεση άνευ προηγουμένου, κυρίως από το στενό κοινωνικό τους περιβάλλον και ενίοτε και το εκπαιδευτικό, ενώ οι διαρκώς αυξανόμενες οικονομικές δυσχέρειες της τελευταίας 15ετιας αποτελούν “αγκάθι” στα ελληνικά νοικοκυριά.
Στην ήδη υπάρχουσα βεβαρημένη κατάσταση πρέπει να υπολογίσουμε όλοι και ένα μεγάλο θέμα – το μέγιστο – που λέγεται αξιοπιστία Πανελληνίων Εξετάσεων. Προκύπτουν στοιχεία που την αμφισβητούν, προερχόμενα εκ μέρους εκπαιδευτικών που συμμετείχαν στη διαδικασία και δημοσιεύματα, επιβεβαιώνοντας τις υποψίες του γράφοντος όσο και φήμες παλαιών υποψηφίων για μη αξιοκρατία στη βαθμολόγηση.
Ξεκινώντας την ανάλυση θα αναφέρει το κείμενο την παραδοχή του Υπουργού Παιδείας το 2017 κ Γαβρόγλου(βλ. Protagon. gr) ότι οι Πανελλήνιες είναι αδιάβλητες αλλά μη αξιόπιστες. Τι ήξερε ο Υπουργός; Γιατί κανείς δεν το διέψευσε δημόσια; Συμβάν του 2019 μετά από ανακοίνωση της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Εκπαιδευτηρίων Ελλάδος (ΟΙΕΛΕ) αναφέρεται σε καταγγελία μητέρας για περίεργα μεγάλο αριθμό μαθητών με τενοντίτιδα που εξετάστηκαν προφορικά και αριστεύσαν χρησιμοποιώντας ιατρικές βεβαιώσεις πλαστές και συνδεόμενοι με ιδιωτικά σχολεία. Η εφημερίδα ΕΘΝΟΣ στις 13/6/21 έχει θυμίσει στο κοινό το σκάνδαλο Ράμμου με την εξαγορά των θεμάτων από Ιδιωτικά Φροντιστήρια μέσω δωροδοκίας στελέχους του Υπουργείου Παιδείας το 1979. Άρα παλαιόθεν τα κρούσματα.
Πληροφορίες όμως που σοκάρουν προέρχονται από εκπαιδευτικούς. Στην εκπαιδευτική ιστοσελίδα AlfaVita. gr η φυσικός εκπαιδευτικός Διονυσία Ποταμίτου στις 1-7-20 στο άρθρο της με τίτλο “ Το διαβλητό των Πανελληνίων” έχει αναφέρει ως πολύ προβληματική την κατάσταση στα βαθμολογικά κέντρα. Οι βαθμολογητές όπως η κα Ποταμίτου αναφέρει θα πρέπει να έχουν όπως ορίζει το Υπουργείο Παιδείας τουλάχιστον ενός χρόνου εμπειρία στη διδασκαλία μαθήματος, δηλαδή αμφισβητείται η ικανότητα πολλών να κρίνουν σωστά ένα γραπτό. Έπειτα υπάρχει άλλο ένα μεγάλο πρόβλημα :η μη χρήση συγκεκριμένου τυπικού πρωτοκόλλου από το Υπουργείο πάνω στο οποίο να βασίζονται οι διορθωτές, που σημαίνει ότι κάποιος εξ αυτών μπορεί να θεωρήσει λάθος όλο το θέμα από ένα λάθος χωρίς συνέπειες.
Πέραν της έλλειψης ικανοτήτων και ελέγχου προσόντων η εκπαιδευτικός αναφέρεται και σε διαφθορά εντός των Επιτροπών Βαθμολόγησης. Αναφέρεται σε “μιλημένους” εκπαιδευτικούς είτε βαθμολογητές είτε υπεύθυνους των κέντρων. Η κατάσταση μέσα στα κέντρα απέχει από μιας αρμόζουσας δημόσιας υπηρεσίας. Η κάλυψη των γραπτών τη στιγμή που οι συνεννόηση με ιδιωτικά Φροντιστήρια των λεγόμενων μιλημένων έχει παγιωθεί περισσότερο εγείρει υποψίες για την νόθευση βαθμών παρά για την αποτροπή τους. Η κα Ποταμίτου καταλήγει ότι το σύστημα διόρθωσης των Πανελλαδικών Εξετάσεων λειτουργεί έτσι όπως αναμένεται από μικρογραφία της διεφθαρμένης σε βάθος Ελληνικής κοινωνίας.
Ο γράφων θα συμφωνήσει με την εκπαιδευτικό στο 100% των προαναφερθέντων. Όμως γιατί κανείς δεν έχει αναφερθεί νωρίτερα στη νοσηρή αυτή κατάσταση; Η κα Ποταμίτου απαντά στο ερώτημα μιλώντας για πειθαρχική δίωξη όσων αντιδρούσαν ή προβαίναν σε αποκαλύψεις τα χρόνια που το σύστημα αυτό βρισκόταν σε ισχύ. Θεσμός και καθεστώς δηλαδή.
Η άποψη του παρόντος κειμένου είναι πως καθετί “αδιάβλητο” στη χώρα μας θα κριθεί εκ του αποτελέσματος. Οι εξαγγελίες περί“ διαφανών διαδικασιών ” χωρίς πρακτική εφαρμογή της διαφάνειας είναι κενές περιεχομένου. Εν προκειμένω αν χιλιάδες μαθητές αμφισβητούν τους βαθμούς τους κανείς αρμόδιος δεν δικαιούται να ισχυρίζεται θεωρίες περί αξιοπιστίας της διαδικασίας διότι δεν υπάρχει αξιοπιστία. Στην ευθύνη του Κράτους ανήκει το καθήκον αυτό.
Όσον αφορά μαθητές και γονείς, το παρόν μοντέλο εισαγωγής στα Πανεπιστήμια βρίσκεται σε σωστή βάση αρκεί να δουλεύει αντικειμενικά. Πουθενά στον κόσμο Πανεπιστήμια κύρους δεν δέχονται φοιτητές χωρίς στοιχειώδη αξιολόγηση πάνω σε αντικείμενα που ήδη έχουν μελετήσει και διδαχθεί. Η ψυχολογική πίεση προς τους υποψήφιους μόνο ζημιά θα κάνει. Οι τελευταίοι δικαιούνται πολλές ευκαιρίες και χρόνο για επιτύχει ο καθένας τους στόχους του.
Και επιτέλους να πάψει η συνήθεια να χρησιμοποιούνται ως “εργαλεία” αύξησης κοινωνικού γοήτρου για γονείς και Ιδιωτικά Φροντιστήρια.
(Φώτο :ipaidia. gr)
Γράφει ο :
