Ομιλία Μαρίας Τριανταφύλλου, στη συζήτηση επί των άρθρων και των τροπολογιών του σχεδίου νόμου «Εκδημοκρατισμός της Διοίκησης – Καταπολέμηση Γραφειοκρατίας και Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση – Αποκατάσταση αδικιών και άλλες διατάξεις».
Σημαντικά χαρακτήρισε, η κ. Τριανταφύλλου, όλα τα άρθρα που εμπεριέχονται στο νομοσχέδιο που κατατέθηκε προς ψήφιση από το Υπουργείο Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης καθώς αποτελούν, μαζί με τις τροπολογίες που συμπεριλήφθησαν σε αυτό, απαρχή της επούλωσης πληγών που επέφερε στο σώμα της ελληνικής κοινωνίας ο ολετήρας των μνημονίων.
Ιδιαίτερη αναφορά έκανε στο πρώτο άρθρο του νόμου, με το οποίο, καταργείται η πολιτική επιστράτευση ως μέσων αντιμετώπισης απεργιακών κινητοποιήσεων:
«Είδαμε πολλές επιστρατεύσεις αυτά τα χρόνια. Είδαμε και την προληπτική επιστράτευση των εκπαιδευτικών, είδαμε και θατσερικής έμπνευσης εισβολή των ΜΑΤ.
Είναι μια σοβαρή προσπάθεια να αναταχθεί το κλίμα φόβου, καθυπόταξης, αφυδάτωσης που είχε επιβληθεί στο δημόσιο και στους εργαζόμενους σε αυτό, σε ένα δημόσιο που κατασυκοφαντούνταν η χρησιμότητα και η αποτελεσματικότητά του. Επικαλούνταν την ανάγκη για λιγότερο δημόσιο, όταν γινόταν αναφορά σε μισθούς, σε εξοβελισμό εκπροσώπων των εργαζομένων από κάθε διαδικασία επιλογής των στελεχών που καλούνταν να τους διοικήσουν, αλλά όχι αν αφορούσε η συζήτηση, ας πούμε, την καταστολή.
Χρόνια επιχειρείται με συστηματικό τρόπο η επιβολή ενός νεοφιλελεύθερου μοντέλου οργάνωσης της δημόσιας διοίκησης που στόχευε στην υφαρπαγή των εργασιακών δικαιωμάτων και στην ιδιωτικοποίηση κοινωφελών δομών, στην αποδυνάμωση των ελεγκτικών μηχανισμών, στην αυταρχικοποίηση των δημόσιων δράσεων, στην περιστολή των συνδικαλιστικών δράσεων των διεκδικήσεων των εργαζομένων».
Στη συνέχεια, η βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας του ΣΥΡΙΖΑ, αναφέρθηκε στην ανασυγκρότηση η οποία επιχειρείται, μέσα από το νομοσχέδιο, στους τομείς της Υγείας και της Παιδείας αλλά και συνολικότερα στον δημόσιο τομέα.
«Αναφέρθηκαν αρκετοί συνάδελφοι της Αντιπολίτευσης σε ζητήματα υγείας και παιδείας. Εγώ θα έλεγα να είναι πολύ προσεκτικοί. Όλα αυτά τα μνημονιακά χρόνια η αποσάθρωση που έχει επιτευχθεί ουσιαστικά σε αυτούς τους τομείς είναι πραγματικά κραυγαλέα. Η κατάσταση στην υγεία και την παιδεία είναι πραγματικά, όχι απλά εξαιρετικά δύσκολη, αλλά θα έλεγα εξαιρετικά δύσκολο να αναστραφεί, παρά τις όποιες προσπάθειες.
Ένα πρώτο βήμα, λοιπόν, κάνει το σημερινό νομοσχέδιο που συζητάμε, για να άρει αδικίες και να αντιμετωπίσει στρεβλώσεις.
Λιγότερο δημόσιο λοιπόν και κακοπληρωμένοι υπάλληλοι, άβουλοι, φοβισμένοι, χωρίς δυνατότητα συμμετοχής, άρα και αμφισβήτησης. Δημόσιο με απαρχαιωμένη δομή πραγματικά, στημένο για να εξυπηρετεί τα νεοφιλελεύθερα σχέδια και τα κόμματα εξουσίας που τα εξέφραζαν και όχι φυσικά τον πολίτη.
Οι όποιες μεταρρυθμίσεις -και η λέξη «μεταρρυθμίσεις», βέβαια, λέγονται κατ’ ευφημισμόν- οι όποιες μεταρρυθμιστικές προσπάθειες στόχευαν ουσιαστικά στην υποστολή, στην απονεύρωση του κοινωνικού χαρακτήρα της κρατικής λειτουργίας και στη μεταφορά κομβικών λειτουργιών και πόρων σε δημόσια συμφέροντα.
Στα άρθρα 17 και 18 προβλέπεται η επαναφορά του προσωπικού που είχε απομακρυνθεί από την υπηρεσία του λόγω διαθεσιμότητας και άλλων και αναφέρομαι σε αυτά για να χαιρετίσω πραγματικά τον αγώνα όλων των εργαζομένων, γιατί οι απολύσεις ποτέ δεν αποτέλεσαν μεταρρύθμιση, παρά μόνο νεοφιλελεύθερη αναδιάρθρωση.
Αυτήν την ώρα που η χώρα δίνει έναν τιτάνιο αγώνα, έναν πολύ μεγάλο αγώνα να σταθεί όρθια χρειάζεται δίπλα της όλους τους εργαζόμενους. Με το νομοσχέδιο αυτό γίνεται ένα βήμα για δημόσιο τομέα λιγότερο γραφειοκρατικό και αυταρχικό, περισσότερο λειτουργικό, που θα αποτελέσει βασικό μοχλό της παραγωγικής ανασυγκρότησης και άρα της αναπτυξιακής πορείας της χώρας.
Ο εκδημοκρατισμός των σχέσεων κράτους-κοινωνίας στο κεφάλαιο 1, ο εξορθολογισμός του Πειθαρχικού Δικαίου στο κεφάλαιο 2, η προσπάθεια για καταπολέμηση της γραφειοκρατίας στο κεφάλαιο 3, η επαναφορά του προσωπικού και άλλα μέτρα στο κεφάλαιο 4 είναι σημεία του νομοσχεδίου που βάζουν φραγμό στην απονέκρωση του δημόσιου τομέα, της δημόσιας διοίκησης, μιας δημόσιας διοίκησης, στην οποία θα πρέπει επιτέλους να μπει τέλος στα προεπιλεγμένα ποσοστά εξόδου εργαζομένων, που τους οδηγεί στην ανεργία και αυτό το ονομάζει αξιολόγηση. Η αξιολόγηση είναι πράγματι αναγκαία, αλλά δεν πρέπει και δεν θα μπορεί να γίνεται από επαγγελματίες πολιτικούς που υπηρετούν αλλότρια συμφέροντα».
Η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ έκλεισε την ομιλία της λέγοντας:
«Πρέπει, νομίζω, να καλλιεργήσουμε νέες σχέσεις εμπιστοσύνης και συνεργασίας και στο δημόσιο τομέα. Πρέπει να αγωνιζόμαστε διαρκώς για διαφάνεια, για αξιοκρατία, αλλά και για τον κοινωνικό χαρακτήρα του κράτους. Πρέπει να επιμείνουμε στην τεχνολογική αναβάθμιση και την αναδιάρθρωση, χωρίς όμως να απεμπολούνται τα εργασιακά δικαιώματα. Όλα αυτά όμως θα πρέπει να γίνονται με το λαό, για το λαό».