Νέο ενδιαφέρον προκαλεί η προκήρυξη μερικής επιστράτευσης στη Ρωσία και δημοψηφίσματος σε 4 ελεγχόμενες από το Ρωσικό Στρατό περιοχές στην Ουκρανία.
Έχοντας καταλάβει το 28% του Ουκρανικού εδάφους χωρίς ιδιαίτερη χρήση της Πολεμικής τους Αεροπορίας και της εφεδρείας τους οι Ρώσοι ετοιμάζονται για την ενσωμάτωση των περιοχών αυτών στη << μητέρα – πατρίδα>>.
Ο Ρώσος πρόεδρος εν τούτοις δέχεται πυρά στο εσωτερικό τόσο της χώρας του όσο και της συμμαχίας εντός του Συμφώνου της Σανγκάης για την υποχώρηση των Ρωσικών στρατευμάτων στην περιοχή του Χαρκόβου. Η χώρα του δεν είναι τόσο ισχυρή όσο έδειχνε λένε Δυτικά ΜΜΕ και αυτό έχει αντίκτυπο στη γεωπολιτική της ισχύ. Ήδη η Κίνα παροτρύνει τη Ρωσία να τερματίσει τις επιχειρήσεις. Τι συμβαίνει πραγματικά;
Ο γράφων θα επιχειρήσει μια προσωπική εκτίμηση βάσει λεγομένων σοβαρών αναλυτών της γεωπολιτικής κατάστασης. Θεωρεί ότι η Ρωσία δεν έχει τρελαθεί ούτε θέλει την αυτοκαταστροφή της. Η μεθοδική προσάρτηση της Κριμαίας, που βασίστηκε στο δόγμα Γκερασίμοφ, ήταν αποτέλεσμα των κινήσεων της ίδιας ηγεσίας. Μήπως δεν πρέπει να είμαστε ακόμα σίγουροι για την <<αποτυχία>> των Ρώσων που κάποιοι διατυμπανίζουν;
Να ξεκαθαριστεί ότι το κείμενο δεν έχει καμία πρόθεση να υποστηρίξει τη Ρωσία. Η εισβολή κατά εδάφους άλλης χώρας είναι καταδικαστέα. Έπειτα ο γράφων έχει ασκήσει κριτική στα πολλά λάθη που έχει κάνει η χώρα αυτή από διαλύσεως της Σοβιετικής Ένωσης μέχρι σήμερα. Οι φιλοδοξίες δεν συνάδουν με τις οικονομικές και στρατιωτικές της δυνατότητες. Για να πετύχει τους στόχους της πρέπει να κοιτάξει τις αδυναμίες της (δεν είναι θέμα του παρόντος άρθρου). Στο ζήτημα της Ουκρανίας δεν ακολούθησε το ίδιο δόγμα υβριδικού πολέμου του 2014 που αναφέρθηκε παραπάνω.
Από την άλλη όμως θα πρέπει να σημειώσουμε την κατάληψη με λιγότερες αριθμητικά δυνάμεις μιας έκτασης ουκρανικού εδάφους μεγαλύτερη της Ελλάδος από τη Ρωσία, ούσα η ίδια αντιμέτωπη με μισθοφόρους πρώην Σοβιετικών και ευρωπαϊκών χωρών, καθώς και εκπαιδευμένων από το ΝΑΤΟ Ουκρανών στρατιωτών, καθώς και σύγχρονα οπλικά συστήματα . Τα κονδύλια από τις ΗΠΑ για λογιστική και οικονομική υποστήριξη, όπως και προπαγάνδα στα ΜΜΕ, ήταν τεράστια. Δεν αποτελεί επιτυχία ότι παρά τη βοήθεια που πήραν, οι Ουκρανοί κατέχουν μόνο την περιοχή του Χαρκόβου.
Αυτή τη στιγμή η Ρωσία κατέχει, σύμφωνα με σοβαρούς αναλυτές, τουλάχιστον το 50% της παραγωγικής δομής της Ουκρανίας (υπολογίζοντας και την ακτογραμμή που έχει καταληφθεί). 2 πυρηνικά εργοστάσια επίσης βρίσκονται σε ρωσικό έλεγχο,μαζί με τεράστιες εκτάσεις παραγωγής σιτηρών.
Η χθεσινή απόφαση μερικής επιστράτευσης, που πολλοί θεώρησαν κίνηση πανικού, κατά την εκτίμηση του γράφοντος είναι μια εξασφάλιση των ήδη κεκτημένων. Δε φαίνεται να ενδιαφέρεται ο Πούτιν πολύ για περιοχές που ανακατέλαβαν οι Ουκρανοί, μέχρι στιγμής τουλάχιστον. Ανησυχεί μήπως η αντεπίθεση της ‘αλλης πλευράς είναι πιο έντονη στις περιοχές που τώρα ψηφίζουν την ένωσή τους με τη Ρωσία. Ήξερε ότι δεδομένων των κυρώσεων της Δύσης και της δυσπιστίας των συμμάχων του δεν θα μπορούσε να συνεχίσει άλλο . Ας μην αποκλείσουμε να σχεδίαζε από καιρό αυτή την εξέλιξη.
