Τελικά, ο μεγάλος χαμένος απ’ την περιβόητη συμφωνία με τους δανειστές, είναι ο αγρότης.
Και τώρα καταλαβαίνω γιατί αυτή η σπουδή του Τσίπρα να επισκεφθεί προ ημερών το υπ. Παραγωγικής Ανασυγκρότησης (ο Θεός να το κάνει…) και να υποσχεθεί λαγούς με πετραχήλια.
Φυσικά, το «θα» δεν κοστίζει τίποτε. Εύκολο είναι και το μεταχειρίζονται πολλοί. Πόσο ανόητοι, όμως, πρέπει να είμαστε για να πιστέψουμε ότι θα δώσουν λεφτά που δεν έχουν και που κανείς δεν ξέρει αν και πότε θα τα βρουν, την ώρα που δεν έχουν δώσει λεφτά που υπήρχαν στο ταμείο;;;
Καθημερινά δέχομαι βροχή από ερωτήσεις για το «τι θα γίνει με τις πληρωμές;», «πότε θα γίνει η επιστροφή του ΦΠΑ;», «τι γίνεται με την εξισωτική;» κτλ κτλ κτλ. Απάντηση, φυσικά, δεν υπάρχει. Ούτε οι ίδιοι δεν ξέρουν, γιατί, πολύ απλά, δεν ξέρουν τι τους γίνεται…
Αν οι προηγούμενοι ήταν άχρηστοι, ετούτοι εδώ είναι άκρως επικίνδυνοι. Κι λυπάμαι πολύ που το λέω, αλλά μόνη ελπίδα (…αν είναι δυνατόν!!!) απέμεινε ο Λαφαζάνης και η δραχμοπαρέα του, μπας και οδηγήσουν μια ώρα αρχύτερα σε εκλογές και απαλλαγούμε από δαύτους (φυσικά, δεν εννοώ ότι λύση μπορεί να είναι ο Λαφαζάνης, πιστεύω, όμως, ότι αν ρίξει την κυβέρνηση,…καλές υπηρεσίες θα προσφέρει!).
Εφτά μήνες τώρα, το μόνο που κατάφεραν ήταν να βουλιάξουν τη χώρα, την οικονομία και την παραγωγή. Τα ξέρετε αυτά, τα ζείτε…
Οι κύριοι αυτοί, έχουν, αλήθεια, επαφή με την πραγματικότητα;;; Γνωρίζει ο υπουργός και οι κ.κ. βουλευτές, τι συμβαίνει στην κοινωνία; Ξέρουν ότι ο κτηνοτρόφος παρακαλάει να τον πιστώσουν να πάρει ζωοτροφές, αλλά οι μονάδες δεν μπορούν γιατί οι ίδιες δεν μπορούν να αγοράσουν πρώτες ύλες απ΄ το εξωτερικό; Έχουν ιδέα τι θα πει να ζητιανεύει ο αγρότης 200 ευρώ για να βάλει πετρέλαιο να κάνει τη δουλειά του;;;
Ποτέ δεν ήταν εύκολα τα πράγματα, σήμερα, όμως, έχουν καταστεί πραγματικά επικίνδυνα. Μιλάμε για πλήρη κατάρρευση… και δεν υπερβάλουμε.
…Και έχεις και τους ανίκανους από πάνω, να σου λένε παραμύθια!!!
Ζω σε ένα νομό που πνίγεται απ’ τα νερά των ποταμών και των λιμνών, αλλά να ποτίσω δεν έχω νερό. Να πληρώσω, αλλά να ποτίσω τις ελιές μου. Ο περιφερειάρχης κάνει ότι δεν καταλαβαίνει και ο υπουργός όντως δεν καταλαβαίνει. Δεν ξέρω ποιος απ’ τους δυο είναι πιο άχρηστος, …αλλά τόσα χρόνια κουράστηκα!
Θέλω λύσεις. Όχι δικαιολογίες και υπεκφυγές.
…Και εδώ που φτάσαμε, μια επιλογή έχουμε: Ή να τα παρατήσουμε και να αναλάβει ο υπουργός να συντηρεί τα μικρά soviet στα οποία θέλει να μετατρέψει τους συνεταιρισμούς και τις αγροτικές επιχειρήσεις, να συντηρεί ταυτόχρονα και τους χιλιάδες αγρότες, μέσω κοινωνικών επιδομάτων (ανεργίας κ.α.) ή να αντιδράσουμε.
Και δεν μιλάω για κινητοποιήσεις. Δεν τις απαξιώνω, αλλά δεν πιστεύω ότι θα βγει κάτι χειροπιαστό, αν για μια εβδομάδα-δέκα μέρες βγουν τα τρακτέρ στους δρόμους. Μεγαλύτερη ζημιά ίσως θα γίνει.
Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να αντιδράσει κανείς. Και ο προσφορότερος, είναι αυτός που θα τους πονέσει περισσότερο: Mαζική φυγή απ’ τα κόμματά τους, αν δεν βάλουν μυαλό.
Πάρτε τηλέφωνο το βουλευτή που ψηφίσατε και σπάστε του τα νεύρα. Σ’ αυτή την ομάδα είμαστε 7.000 μέλη. Αν κάνουμε όλοι από ένα τηλ. στο βουλευτή, στο κόμμα, στη νομαρχιακή, στην τοπική και σε όλο το συρφετό, ίσως και να καταλάβουν. Αν κάνουμε από δέκα, σίγουρα θα καταλάβουν. Γιατί το μόνο που τους νοιάζει είναι η θεσούλα τους!
Μην τους λυπάστε και μην αγχώνεστε. Υποχρέωσή τους είναι να σας ακούσουν. Κι αν κρύβονται, καιρός να τους βγάλουμε απ’ τις τρύπες. Και τους βουλευτές… και όλους τους άλλους, που υποσχέθηκαν τα πάντα και δεν έκαναν τίποτα. Ή, πιο σωστά, έκαναν ότι χειρότερο θα μπορούσαν να κάνουν…
(στο σύνδεσμο που ακολουθεί θα βρείτε εύκολα τα στοιχεία επικοινωνίας όλων των βουλευτών:
http://www.hellenicparliament.gr/Vouleftes/Stoicheia-Epikoinonias-Voulefton?party_id=1b0dc746-cc77-4035-8f39-914706d07482).
Φώτης Μπερίκος
