Ένας συλλογικός τόμος που εκδίδεται με αφορμή τα 100 χρόνια από την γέννηση του Μίκη Θεοδωράκη
ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ ΟΙ:
Mάξιμος Χαρακόπουλος, Κωνσταντίνος Β. Ζορμπάς, Μίκης Θεοδωράκης, Francois Mitterand, Ηλίας Ηλιού, Ευάγγελος Παπανούτσος, Rudi Supek, Κωστής Μοσκώφ, Mητροπολίτης Κισάμου και Σελίνου Ειρηναίος, Κώστας Ζουράρις, Παναγιώτης Νέλλας, Πανδώρα Δημανοπούλου
Πολιτιστική επανάσταση, σοσιαλισμός, μαρξισμός και Ορθοδοξία είναι έννοιες με διαφορετικό περιεχόμενο στον χώρο της Πολιτικής και της Θεολογίας. Μπορούν αυτές οι πολιτικές έννοιες να συνδιαλλαχθούν με την Ορθοδοξία; Μπορεί η Ορθοδοξία να συνδιαλλαχθεί με τις πολιτικές και πολιτειακές αρχές σε θέματα δημοκρατίας, πολιτισμού, δικαιοσύνης, ανθρωπίνων δικαιωμάτων και άλλα διλήμματα που άπτονται της καθημερινότητας του ανθρώπινου βίου;
Οι μελέτες και οι αναλύσεις που περιλαμβάνονται στο βιβλίο θα μπορούσαν να συγκροτήσουν μία «πολιτική θεολογία» εν τη πράξει και όχι τόσο σε επίπεδο πολιτικής θεωρίας. Η συζήτηση γύρω από την πολιτική θεολογία έχει ποικίλες μορφές και παραμένει μέχρι σήμερα σχεδόν απροσδιόριστη. Δεν μπορεί όμως να σταματήσει ο διάλογος μεταξύ θεολογίας και πολιτικής, ο οποίος πρέπει να είναι «ανοικτός, διαφανής και τακτικός, αναγνωρίζοντας την ιδιαίτερη ταυτότητα και συμβολή τους». Στην εποχή της μετανεωτερικότητας που όλες οι εγκόσμιες ελπίδες της ανθρωπότητας χρεωκοπούν, ανοίγεται μία νέα ευκαιρία για τη χριστιανική πίστη. Η πολιτική, η Εκκλησία και η Θεολογία όμως είναι έτοιμες για αυτήν την ευκαιρία; Για τον διάλογο μεταξύ θεολογίας και πολιτικής ο οποίος θα πρέπει να είναι «ανοικτός, διαφανής και τακτικός» συζητούν σημαντικοί πνευματικοί άνθρωποι.
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου
«[…] Αν λάβουμε υπόψιν μας ότι ο άνθρωπος στην τελείωσή του δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια πνευματική διάσταση, τότε καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι αυτή η ριζική αλλαγή του ανθρώπου μπορεί να γίνει μόνο μέσα στις συνθήκες αυτού που ονομάζεται Πολιτιστική Επανάσταση. Επομένως, το πρόβλημα του πολιτισμού, που σε τελευταία ανάλυση είναι πρόβλημα ουσιαστικών και δημιουργικών ανθρώπινων σχέσεων, είναι ένα από τα κύρια, αν όχι το κύριο πρόβλημα που πρέπει να αντιμετωπίζει ενεργητικά κάθε φορά οποιοσδήποτε θέλει να λέει ότι είναι σοσιαλιστής.»
Μίκης Θεοδωράκης
|
|
|
