Είναι από τις στιγμές που δεν μπορείς να πεις πολλά, ή μάλλον τίποτα.
Το σημαντικό είναι να μένεις στους ανθρώπους γύρω σου για την ανθρωπιά σου, όχι για την ιδιότητά σου . . . και εσύ Δημήτρη το κατάφερες και με τα δύο πολύ καλά.
Σε ήξερα εδώ και 30 χρόνια προσωπικά, σε άκουγα στο ράδιο και σε θαύμαζα όταν ήμουν μικρό παιδάκι. Φίλος με κάποια ξαδέρφια μου, και εγώ ως το πιο μικρό ακολουθούσα την παρέα σας.
Κάποια στιγμή 1992 σε πήρα τηλέφωνο, απόγευμα ήταν χειμώνας, σου ζήτησα να με βοηθήσεις να κάνω ένα δοκιμαστικό σε κάποιο ράδιο γιατί ήθελα πάρα πολύ να κάνω εκπομπή.
-Μαίρη μου, έγινε, θα μιλήσω εγώ στον . . . και έρχεσαι να πάμε μαζί.
-Δημήτρη δεν ξέρω αν κάνω, απλά να το δοκιμάσω και αν δεν κάνω το αφήνω.
-Τι λες βρε χαζό, μια χαρά θα τα πας και πίστεψέ με επειδή έχω πείρα, έχεις χαρακτηριστική φωνή. Θα μιλάς και θα σε καταλαβαίνουν όλοι αμέσως. Ξέρω τι σου λέω.
Και έτσι λοιπόν μου έδωσες την ευκαιρία να ανοίξω τα φτερά μου. Όποτε ήθελα μια συμβουλή ήσουν εκεί, άσε που μου τις έδινες και χωρίς να στο ζητήσω.
Από τους πιο καθαρούς ανθρώπους στον χώρο της δημοσιογραφίας, σπάνιο αλλά την είχες αυτή την καθαρότητα. . .και σε θαύμαζα όταν μιλούσαμε.
Σου είπα κάποια στιγμή, πως θέλω να ακολουθήσω το επάγγελμα που έκανες και μου απάντησες:
-Το σκέφτηκες καλά; Το θες πραγματικά; Η δημοσιογραφία δεν θέλει ευαίσθητους χαρακτήρες, θα πονέσεις ή θα αλλάξεις αν τα καταφέρεις βέβαια.
-Να το ξανασκεφτώ ρε συ Δημήτρη λες; Μα αυτό το επάγγελμα το κάνουμε για να αλλάξουμε τα άσχημα, να δείχνουμε τα προβλήματα, να προσπαθούμε για το καλύτερο.
-Ναι έτσι είναι, σωστά τα έχεις στο μυαλό σου αλλά δεν ισχύουν πάντα. Δυστυχώς το κατάλαβα και εγώ αργά. Πάντως να στηρίζεσαι πάντα στα πόδια σου και όπου σε φτάσουν. Αν δεν σε φτάσουν μην πας παραπέρα με δεκανίκια. Να είσαι ο εαυτός σου και σε όποιον αρέσεις . Ότι χρειαστείς πάρε με τηλέφωνο, ξέρεις πως στο ράδιο σε καμαρώνω και λέω πως τελικά επέλεξες σωστά. Το ίδιο θα κάνεις και τώρα, αν το θες πραγματικά να το κάνεις.
Πράγματι είχες δίκιο σε πολλά, για καταστάσεις, ανθρώπους, συμπεριφορές, το κατάλαβα με το πέρασμα του χρόνου.
Αυτό πάντως που σε γέμιζε χαρά ήταν η οικογένειά σου, το έλεγες πάντα. Καμάρωνες για την γυναίκα σου και τα παιδιά σου. Πατέρας τεσσάρων παιδιών,τριών κοριτσιών και ενός αγοριού, με αρκετά χρόνια στην δημοσιογραφία στην Αθήνα και μετά στο Αγρίνιο.
Ξαφνικά σε έχασα για κάποιο χρονικό διάστημα, σε πέτυχα τυχαία, μιλήσαμε, μου είπες για κάποια προβλήματα υγείας αλλά τα αντιμετώπιζες.
Ίσως να ήταν και η τελευταία φορά που σε είδα. . . σε αναζήτησα αλλά δυστυχώς δεν σε ξαναείδα.
Σήμερα πληροφορήθηκα πως πλέον δεν είσαι μαζί μας. . . σάστισα, όλα ήρθαν στο μυαλό μου ξανά.
Θέλω να σου ευχηθώ μέσα από την ψυχή μου να έχεις καλό ταξίδι κάποια στιγμή θα τα ξαναπούμε, είμαι σίγουρη και πίστεψέ με έχω πολλά να σου πω.
Το μόνο σίγουρο είναι πως σε κανέναν μας δεν θα λείψεις περισσότερο από την οικογένειά σου.
Θέλω να εκφράσω να θερμά μου συλλυπητήρια στους δικούς σου ανθρώπους και ο θεός να τους δίνει δύναμη.
Σε ευχαριστώ πολύ που ήμουν από τους ανθρώπους που τους συμβούλεψες.
Θα σε θυμάμαι για πάντα με εκτίμηση και ευγνωμοσύνη . . .
. . . Καλό Ταξίδι Δημήτρη. . .
Δήμητρα-Μαρία(Mαίρη) Νταγιάντα
φωτό: sinidisi.gr
