Με αφορμή τα γεγονότα στη Συρία η αναφορά στους γείτονες Τούρκους είναι σχεδόν καθημερινή. Η γεωπολιτική προσπάθεια της χώρας τους να κερδίσει πολιτικά και γεωοικονομικά είτε με επιτυχία είτε όχι δεν παύει να αποτελεί ενδιαφέρον στοιχείο προς ενασχόληση από πλευράς κάθε σώφρονος πολίτη και αρμόδιου διπλωματικού-στρατιωτικού παράγοντα.

φωτο: Parapolitika
Γιατί θα αναρωτηθεί κάποιος. Οι Τούρκοι <<διδάσκουν>> την Ελλάδα ως παραδείγματα προς μίμηση σε ένα σημείο, προς αποφυγή σε περισσότερα. Η τελευταία διατύπωση απέχει από εθνικιστικά κίνητρα διότι βασίζεται σε γεωπολιτικές αναλύσεις των παρόντων δεδομένων.
Ποια δεδομένα είναι αυτά; Από καταβολής ιδρύσεως της Τουρκικής Δημοκρατίας το 1923,της τελευταίας γενομένης ως αποτέλεσμα των Ελληνικών διαχρονικά σταθερών σφαλμάτων, οι γείτονες Τούρκοι ακολούθησαν τη δέουσα για τη χώρα τους κατεύθυνση της ενίσχυσης της στρατιωτικής, διπλωματικής και οικονομικής τους ισχύος. Ο Κεμάλ Ατατούρκ (βλ. www.instabul.com <<to ergo tou Mustafa kemal>>) με δραστικές επεμβάσεις κοινωνικές και πολιτικές δημιούργησε ένα νέο κράτος Δυτικών προδιαγραφών ειρηνικό και ικανό προς <<αντιμετώπιση κινδύνων>>. Ο παρών Πρόεδρος στοχεύοντας να γίνει συνεχιστής του έχει ακολουθήσει την ίδια πολυδιάστατη τακτική :οικονομία εντός και επίδειξη γεωπολιτικής ισχύος εκτός συνόρων.
Τα καταφέρανε οι προαναφερόμενοι; Κατ’ εκτίμηση του άρθρου όχι.Ο δεύτερος ακολουθεί την αποτυχημένη κληρονομιά του πρώτου, αμφότεροι βασισμένοι στην ανοχή τρίτων. Θα πρέπει να μιμούμαστε ως Έλληνες την συγκέντρωση των Τούρκων σε ένα εθνικό κέντρο με κοινό σκοπό την πρόοδο της χώρας τους. Η παρούσα Τουρκία που ίδρυσε ο Κεμάλ πάνω σε <<μη σταθερές >> βάσεις έχει με βάση τις παγκόσμιες μετρήσεις αξιολογηθεί ως η 7η οικονομία στην Ευρώπη και η 13η στον κόσμο, όμως αυτοπαγιδεύεται.
Ο ισχυρισμός αυτός βασίζεται σε αυτό που η Τουρκική ηγεσία ονομάζει <<Τουρκικό αιώνα >>. Σύμφωνα με την ηλεκτρονική οικονομική εφημερίδα moneyrevew. gr η Τουρκική οικονομία είναι <<νόμισμα>> με δύο όψεις :την ανέχεια των Τούρκων πολιτών που <<μπολιάζονται>> με την ιδέα της <<Γαλάζιας Πατρίδας>> και το ΑΕΠ να αυξάνεται με ρυθμούς Κίνας κατά 7.6% τέλη του 2022.Στα σκαριά υπήρχαν συμφωνίες με Σαουδική Αραβία και Εμιράτα όπως και Κατάρ για επενδύσεις ύψους 10 δις. Η επιμονή στα χαμηλά επιτόκια δανεισμού της Τουρκικής Τράπεζας μετά από την Κυβερνητική εντολή έδωσε στον οικονομέτρη αναλυτή Γ. Αδαλή την αφορμή να εκφράσει την άποψή του περί εσκεμμένης χρεωκοπίας για προσέλκυση περισσότερων ξένων επενδυτών και επανεκκίνηση της οικονομίας σε νέα βάση. Ας μην ξεχνάμε την έντονη δραστηριότητας της <<μαύρης οικονομίας >> όπως το σύγγραμμα <<ΜΙΤ:ΣΤΗ ΦΩΛΙΑ ΤΟΥ ΤΟΥΡΚΙΚΟΥ ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΥΣ >> έχει αναφέρει λεπτομερώς με προεξάρχοντα μέλη της Κυβέρνησης και της Μαφίας της χώρας (Αγάρ, Πεκερ, Φαλαλί).
Η οικονομική ισχύς επισφραγίζεται με την Πολεμική Βιομηχανία σε φάση ανάπτυξης (<<καμπανάκι>> προς τις Ελληνικές κυβερνήσεις και το λαό μας) με αποτέλεσμα την εξοπλιστική εν μέρει αυτονομία(TAYFUN-ALTAY-KAAN – BAYRAKTAR) των Τουρκικών Ε. Δ.Οι τελευταίες συνεχίζουν την προώθηση των Τουρκικών Εθνικών στόχων από κοινού με τη ΜΙΤ και την Τουρκική Διπλωματία αξιοποιώντας πολύ αποδοτικά το Μουσουλμανικό στοιχείο παγκοσμίως. Είτε σε επίπεδο κρατών (βλ. Σομαλία, Πακιστάν) είτε οργανώσεων (ΧΑΜΑΣ, αντάρτες Συρίας) είτε κοινοτήτων (Γερμανία) έχουν δείξει οι Τούρκοι πως είναι οι <<πατέρες >> και <<φροντιστές>> του παγκόσμιου Μουσουλμανικού κινήματος (Μουσουλμ. Αδελφότητα και Παρακλάδια). Εξυπηρετώντας τους παραπάνω η Τουρκία κερδίζει σε ανθρώπινο προσωπικό για τις μελλοντικές της φιλοδοξίες.
Και δω παρατηρείται το σφάλμα της Τουρκικής πλευράς. Η Δύση(ΗΠΑ-Βρετανία – Ισραήλ-Γερμανία) , η Ρωσία, η Άπω Ανατολή και η Κίνα βρίσκουν μια απειλή ακόμα ενώπιον τους. Την ίδια άποψη φαίνεται πως έχουν Αραβικά Κράτη και Ιράν για τους δικούς τους λόγους. Δηλαδή η έμμονη στάση των Τούρκων προς ένα <<γεωπολιτικό παίγνιο >> έναντι όλων με βάση τα παραπάνω <<δυνατά χαρτιά >>.
Η απάντηση στο ερώτημα περί επιτυχούς έκβασης αυτού του εγχειρήματος είναι μάλλον αρνητική. Η Τουρκία, όπως και η Ρωσία, έχει πάρα πολύ δρόμο στο να θεωρηθεί περιφερειακή υπερδύναμη. Οι μουσουλμάνοι σύμμαχοι της Άγκυρας είναι ανεπαρκείς σε περίπτωση σύγκρουσης της τελευταίας με ισχυρό γεωπολιτικό δρώντα (πχ Ισραήλ). Στην παρούσα φάση η Τουρκία θα είχε κάθε όφελος να ασχοληθεί με το ρόλο που οι ΗΠΑ της έχουν αναθέσει χρόνια τώρα :οικονομική – πολιτική προώθηση της Δυτικής Ατζέντας(επέκταση ΝΑΤΟ ανατολικά εις βάρος Ρωσίας – Κίνας) σε Καύκασο και υπόλοιπη Ασία. Ειδικά τα οικονομικά κέρδη για τους Τούρκους από μια επενδυτική <<φρενίτιδα>> που θα προσέλκυε κεφάλαια από παντού δε θα ταν άσχημη ιδέα.
Όλα αυτά φυσικά γίνονται με μια βασική προϋπόθεση : τη συμμετοχή της Ελλάδας στα Δυτικά σχέδια μέσω της παρουσίας μας στο ΝΑΤΟ. Αν οι Τούρκοι συγκρούονται με όλους αυτή τη στιγμή οι γεωπολιτικοί δρώντες θα αναζητήσουν ένα Κράτος πάντα φίλα προσκείμενο σε συνεργασίες διεθνείς. Εκτός απ την Ελλάδα ποιο άλλο θα μπορούσε να είναι; Ακόμα και μέσω <<παρεμβάσεων>> (βλ. CIA και πολιτικές επιχειρήσεις εντός Ελλάδος). Αν η Τουρκία είναι <<ο φακός >> του ΝΑΤΟ προς ανατολάς, η Ελλάδα είναι η <<μπαταρία>> του.
Όλοι οι παραπάνω λόγοι δείχνουν μια Τουρκία που λανθασμένα θεωρείται <<ρυθμιστής εξελίξεων >> ή <<μεγάλος παίκτης >>. Αν ήταν θα είχε συμμάχους ή εταίρους δίπλα της.
Το μείζον ερώτημα για την Ελλάδα είναι πως θα χειριστεί την παρούσα συγκυρία;
(Φώτο :Parapolitika)