Η απώλεια της Βασίλισσας Ελισάβετ προκάλεσε ανάμεικτα συναισθήματα ανά τον κόσμο. Η Μεγάλη Βρετανία έχει κηρύξει 10 ήμερο πένθος, νέος Βασιλιάς είναι ο Κάρολος (ο μόνος που έχει επισκεφθεί τη χώρα μας από την εν λόγω οικογένεια), οι Βρετανοί θρηνούν τη μονάρχη τους, ενώ κάποιοι άλλοι καταριούνται την εκδημήσασα λόγω των αμαρτιών του παρελθόντος (εγκλήματα της Βρετανίας στις αποικίες της).
Στη χώρα μας πολύ θετικό στοιχείο είναι οτι θυμήθηκαν αρκετοί το θάνατο του Ευαγόρα Παλληκαρίδη, που θα μπορούσε να αποτραπεί από την 25χρονη τότε Ελισάβετ (κάτι που σκοπίμως δεν έγινε εκ μέρους της), διότι δείχνει ότι κάποιοι θυμούνται. Ανάλογα συμβάντα υπήρχαν και στο Ισραήλ (!) με τον απαγχονισμό 12 νεαρών για τον ίδιο λόγο, ενώ η Ιρλανδία γιορτάζει. Επίσης θεωρείται περίοδος μεταβατική για την Μ. Βρετανία, διότι άλλαξε η πολιτική της ηγεσία με μια νέα και κατά κοινή ομολογία άπειρη πρωθυπουργό.
Γενικά η χώρα μετά την έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση βιώνει αλλαγές. Κάποιοι θεωρούν ότι το γεωπολιτικό της εκτόπισμα μειώνεται σε σχέση με το παρελθόν. Ποια είναι η δέουσα διαχείριση των σχέσεων της χώρας μας με τους Βρετανούς?
Καταρχήν πρέπει να αντιληφθούμε πως η Βρετανία, όπως και η Ρωσία, δεν έχει αποβάλλει τα αυτοκρατορικά της σύνδρομα. Η έξοδος από την Ε. Ε. είναι βήμα προς αυτή την κατεύθυνση. Η σχέση της με την υπόλοιπη Ευρώπη περιόριζε την επιθυμία της για επέκταση. Επίσης έχασε την οικονομική της θέση που πάντοτε είχε λόγω της ισχυρής βιομηχανίας της και της Βιομηχανικής Επανάστασης που ξεκίνησε από τα εδάφη της. Οι διάφορες αυτονομιστικές τάσεις (Σκωτία, Ουαλία, Ιρλανδία) απειλούν τον κορμό της χώρας. Έχει πολλές προκλήσεις να αντιμετωπίσει. Ένα ισχυρό πλεονέκτημα της όμως είναι η θαλάσσια ισχύς.
Να γιατί ο γράφων ήταν ενάντια στον ένοπλο αγώνα της ΕΟΚΑ το 1955-59.Δεν είναι Τουρκία η Βρετανία, για να βάλλεται από ένα αντάρτικο. Σε αντίθεση με την δεύτερη έχει γεωπολιτική σημασία και κύρος. Κάθε ενέργεια εναντίον της θα τη βρει η χώρα μας μπροστά της σε διπλωματικό επίπεδο. Εφόσον η χώρα μας δεν φρόντισε να τονώσει το δικό της διεθνές κύρος, παρότι μπορούσε, τουλάχιστον ας φροντίσει να έρθει σε συνεννόηση με μια μεγάλη Δύναμη που μπορεί να συνομιλήσει, με αμοιβαίο όφελος και για τις 2 χώρες.
Μια ιδέα θα ήταν παροχή ανταλλαγμάτων στους Βρετανούς στην Κύπρο με αίτημα την επανένωση του νησιού. Να διατηρηθούν οι βάσεις και να δοθούν περαιτέρω διευκολύνσεις, χωρίς φυσικά να ενισχύεται η Τουρκική παρουσία στο νησί. Αν ο Μακάριος ήταν λογικός τότε δεν θα είχαμε νεκρούς και εδαφικές απώλειες. Το ίδιο ισχύει και για την εν Ελλάδι ηγεσία. Επίσης εμπορικές και ναυτιλιακές συμφωνίες και επενδύσεις , εφαρμοσμένες στην πράξη, θα έδιναν κίνητρο στη Βρετανία να δει τη χώρα μας με άλλη οπτική.
Η χώρα μας, είτε έχει εξωτερικές απειλές είτε όχι, έχει ανάγκη από φίλους και οικονομικούς εταίρους. Χώρες με κοινά συμφέροντα και επιδιώξεις σε πολλαπλά επίπεδα. Να συγχωρήσουν το γράφοντα οι Κύπριοι αδερφοί αλλά πρέπει στη χώρα να μάθουμε να κινούμαστε με σχέδιο λογικό βασισμένο σε ρεαλιστικά δεδομένα. Ο όποιος πατριωτισμός εκφράστηκε στο παρελθόν, μόνο στο παραπάνω έπρεπε να στηριχτεί για να πετύχει.
