Δεν έχει γίνει φανερό το γιατί εκπλήσσονται πολλοί συμπολίτες μας από την απαράδεκτη δολοφονία 36χρονου συνανθρώπου μας χθες στο λιμάνι του Πειραιά όταν κακομαθημένα ανθρωποειδή που εργάζονταν στο πλοίο πέταξαν στη θάλασσα τον άτυχο νεαρό χωρίς κανένα λόγο.
Το θράσος όμως συνεχίστηκε με τον καπετάνιο του πλοίου να δηλώνει δημόσια από το μεγάφωνο μη ανάληψη ευθύνης για το περιστατικό εκ μέρους του πληρώματος, μέλος του οποίου σκότωσε τον άτυχο νεαρό (!!). Σε μια άτοπη δήλωση ο αρμόδιος υπουργός έδωσε την εντύπωση ότι εξισώνει το θύτη με το θύμα, προφανώς επιπόλαια. Ξέχασε ότι είναι δημόσιο πρόσωπο, όπως ξέχασε και την περίσταση. Υπεύθυνος αξιωματικός του πλοίου ή του ΛΣ να επέμβει πουθενά φυσικά, ενώ ο καταπέλτης δεν ήταν στη δέουσα θέση.
Όλοι δηλώνουν <<αιφνιδιασμένοι>> από το γεγονός. Γιατί όμως; Μέχρι πότε<<θα κάνουμε τον Κινέζο>>; Ήταν κάτι που βλέπουμε πρώτη φορά; Η απάντηση είναι ΟΧΙ. Σε δημόσιες υπηρεσίες, εστίαση, νοσοκομεία με το προσωπικό τους και στο δρόμο έχουμε δει τα ίδια και οι περισσότεροι δεν μιλούν.
Δηλαδή; Μια παλιανθρωπιά. Μια κακομαθημένη στάση και εγωπάθεια. Σε συνδυασμό με προσποιούμενη αδυναμία και ανευθυνότητα. Τα αίτια είναι βαθιά κοινωνικά. Το πρώτο είναι κατάλοιπο της Βυζαντινής περιόδου και της Τουρκικής σκλαβιάς :ο Έλληνας κάνει τον κακομοίρη, τα περιμένει όλα από τους άλλους και ρίχνει καθήκοντα και ευθύνες αλλού. Μακριά από λήψη αποφάσεων και έντονη δράση. Ο άλλος, καπετάνιος με δίπλωμα υποτίθεται, έφυγε αφού πλήρωμα του σκάφους του πέταξε άνθρωπο στη θάλασσα και έβγαλε και πόρισμα ότι δε φταίει (ο γράφων τον πέταξε τον άνθρωπο τελικά).
Η παλιανθρωπιά και ο ατομισμός είναι κατάλοιπο της κοινωνίας της Μεταπολίτευσης, που πέρασε τις πάμπολλες υπερβάσεις – αυθαιρεσίες της Πατριαρχικής κοινωνικής δομής και τη Χούντα του 67.Το σύνδρομο του καταπιεσμένου οδήγησε τον Έλληνα στο να ζητά αλόγιστα δικαιώματα. Η ξαφνική δε οικονομική – πλαστή όμως – άνοδος συνέτεινε σε αυτό με το χρήμα, που σύμφωνα με Εγκληματολόγους (Selley) χαλάρωσε τον Κοινωνικό Έλεγχο (εκμάθηση αξιών και ιδεών) τόσο επίσημο (Κράτος, Αρχές) όσο και ανεπίσημο (οικογένεια, σχολείο).
Το επικίνδυνο μείγμα των 2 παραπάνω δημιούργησε παραβατικούς ανθρώπους, που συνεχίζουν να δρουν ατιμώρητοι (Κράτος και κοινωνία ηλιθιωδώς τους ανέχονται) χωρίς να φταίνε ποτέ οι ίδιοι για τίποτα. Δύο φορές ο γράφων έτυχε σε μαγαζί εστίασης της πόλης μας να συναντήσει ιδιοκτήτη που ούτε σύστημα πληρωμής καρτών (POS) ήθελε να ανοίξει (ποτέ δεν έχουν ίντερνετ τα ρημάδια όταν έρχεται πελάτης, φεύγει το δίκτυο μόνο του όταν τον βλέπει) ούτε ρέστα ήθελε να δώσει, διότι δεν είχε 2€ ο κακομοίρης σε μαγαζί με τόσους πελάτες (!!). Και βέβαια φταίνε οι θαμώνες που τους εμπιστεύονται και το Κράτος που τους ανέχεται. Ας ποτίζουν τουλάχιστον τα μηχανήματα μαζί με τις γλάστρες, μην ξεραθούν και χαλάσει η διακόσμηση.
Η περιοχή της Αθήνας και του Πειραιά στο θέμα συμπεριφορά πολίτη είναι τραγική έως άξια τιμωρίας. Ο γράφων μέχρι τώρα αναγκάζεται να διαμένει στην εν λόγω πόλη και να βλέπει τους αντιπαθέστατους κατοίκους της (δεν είναι όλοι, αλλά 8 στους 10).Η έπαρση, η εμπάθεια χωρίς λόγο στο διπλανό τους, οι καυγάδες στα ΜΜΜ και τα <<άπειρα δικαιώματα >> που έχουνε δικαιολογούν τον παραπάνω χαρακτηρισμό. Έχουν 1 στρέμμα δρόμο και στα 2 ρεύματα κάθε περιοχής και κορνάρουν χωρίς λόγο ή τσακώνονται προκαλώντας ατυχήματα. Η εικόνα δε στα αστικά λεωφορεία είναι για ομαδική ψυχοθεραπεία. Σε λεωφορείο μπαίνοντας κάποιος τους συναντάς όλους μπροστά στην πόρτα, ο άλλος χώρος δε είναι άδειος . Αν θέλει να <<χτυπήσει εισιτήριο >> ή να προχωρήσει σε κάθισμα, ΔΕΝ ΚΟΥΝΙΕΤΑΙ ΚΑΝΕΙΣ για να περάσει ο διπλανός του, συν οτι θα τον βρίσουν κιόλας. Η κοινωνική παρακμή στην πρωτεύουσα θα πρεπε να είχε ήδη ερευνηθεί μαζί με τα μεγάλα ποσοστά μαζικής χειραγώγησης του πληθυσμού που έχουν παρατηρηθεί, σοβαρές περιπτώσεις. Τι κάνουν τα Κέντρα Κοινωνικών Ερευνών, όλα καλά; Μετά απορούμε με το παλικάρι στον Πειραιά.
Αυτές τις μέρες στο μεταξύ στα κανάλια ακούγονται απεγνωσμένες φωνές κατοίκων που πνίγονται ή καίγονται. Ο γράφων θα τολμήσει να πει ότι είναι συνένοχοι στο δράμα τους. Ήταν οι ίδιοι που μιλούσαν για σταθερότητα στις 21/5 και στις 25/6 στις εκλογές που πέρασαν και οι ίδιοι που ζητούν παραίτηση αυτών που εξελέγησαν. Πότε θα καταλάβουν ότι η ψήφος είναι ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΠΡΑΚΤΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑΣ; Ψηφίζουν οι Έλληνες ίδια κόμματα, ίδιους τοπικούς άρχοντες, αποτέλεσμα κανένα, και έρχεται η κρίσιμη ώρα και το μόνο που έχουν να πουν είναι <<παραιτηθείτε, άχρηστοι, που ναι το Κράτος >>. Φροντίσανε ποτέ να εκλεγούν σωστοί άνθρωποι σε σωστές θέσεις; Είναι θράσος να παραπονιούνται τώρα.
Ο γράφων παίρνει αποστάσεις από όλη αυτή την έκπληξη , γιατί θυμώνει με την υποκρισία. Γνώμη εκφράζει, την οποία αφήνει στην κρίση αυτών που τον διαβάζουν. Ας συνεχίσουν οι υπόλοιποι να στρουθοκαμηλίζουν. Μέχρι να χάσουν με τον ίδιο τρόπο και άλλο παλικάρι .
Τότε;
πηγή φωτό: πρώτοΘΕΜΑ
