Ανακοίνωση Λαϊκής Συσπείρωσης

Για τις νέες αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις της Κυβέρνησης στην Τοπική Διοίκηση

%ce%bb%ce%b1%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%cf%83%cf%85%cf%83%cf%80%ce%b5%ce%af%cf%81%cf%89%cf%83%ce%b7

1. Από το 2010 που η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έφερε προς ψήφιση την διοικητική μεταρρύθμιση του «Καλλικράτη», με την συναίνεση της Ν.Δ και την έμμεση συνηγορία ΚΕΔΕ – ΕΝΠΕ και του τότε Συνασπισμού.

Tο ΚΚΕ και τα ψηφοδέλτια της Λαϊκής Συσπείρωσης που στηρίζει την έχουν απορρίψει διότι είναι αντιδραστική ως προς το περιεχόμενο της και εχθρική για το λαό. Η ενίσχυση αρμοδιοτήτων και λειτουργιών των περιφερειακών και των κατώτερων βαθμίδων της διοικητικής δομής του κράτους δεν γίνονται για την εξυπηρέτηση των λαϊκών αναγκών.

Αποσκοπούν να γίνουν πιο ικανές και αποτελεσματικές προκειμένου να στηρίξουν τη δράση των επιχειρηματικών ομίλων, τις επενδύσεις και την κερδοφορία τους.

Να ενισχυθεί ο ανταποδοτικός χαρακτήρας στις υπηρεσίες τους, η διαχείριση της ακραίας φτώχειας που δημιουργεί η αντιλαϊκή πολιτική. Πρόκειται για ευθυγράμμιση με τις επιταγές της ευρωενωσιακής καπιταλιστικής αγοράς για αστικούς εκσυγχρονισμούς «δοκιμασμένους» ήδη από χρόνια στις χώρες της ΕΕ και σε άλλα καπιταλιστικά κράτη.

Ο Καλλικράτης ενδυνάμωσε τις διοικητικές κατασταλτικές λειτουργίες Δήμων και Περιφερειών. Η αποκέντρωση των αρμοδιοτήτων στους Δήμους και τις Περιφέρειες συνοδεύτηκε από τους εμπνευστές της με την ψευτιά ότι θα βοηθήσει να λυθούν τα λαϊκά προβλήματα αφού είναι «πιο κοντά στον πολίτη»!.

Αποδείχτηκε στην πράξη ότι είναι ο δρόμος που διεύρυνε την φοροληστεία των εργατικών λαϊκών νοικοκυριών, την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων και δικαιωμάτων, την εμπορευματοποίηση της πρόνοιας, της υγείας, της παιδείας, στον πολιτισμό και τον αθλητισμό.

Η μείωση της κρατικής χρηματοδότησης των δήμων πάνω από 62% σήμερα και η κατακόρυφη αύξηση των λεγόμενων ιδίων εσόδων είναι η τρανή απόδειξη ότι η αποκέντρωση αρμοδιοτήτων έχει ως άμεσο στόχο την αφαίμαξη των λαϊκών νοικοκυριών.

Είναι «η εμπράγματη συνεισφορά» των δήμων στο αιματηρό για τον λαό μας δημοσιονομικό πλεόνασμα ώστε το αστικό κράτος να τροφοδοτεί με περισσότερα κρατικά έσοδα τους επιχειρηματικούς ομίλους και τους δανειστές. Με την εφαρμογή του Καλλικράτη η Τοπική Διοίκηση άνοιξε νέα πεδία για την άνθηση της επιχειρηματικότητας.

Συνεχίστηκε αμείωτα ο περιορισμός κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων. Φούντωσε και ανθίζει η απασχολησιμότητα και η λεγόμενη ευελιξία στις εργασιακές σχέσεις, μειώθηκε κατακόρυφα το μόνιμο προσωπικό. Συρρικνώθηκαν κρίσιμες κοινωνικές υπηρεσίες υποκαθιστάμενες από ευκαιριακές δομές με την εμπλοκή ΜΚΟ, ΚΟΙΝΣΕΠ, εργολάβων κλπ .

Τα φληναφήματα περί αποκέντρωσης και δημοκρατίας, περί λαϊκής συμμετοχής και έλεγχου από τα κάτω στην βάση τάχα της εγγύτητας και της αιρετότητας των οργάνων της τοπικής διοίκησης, είναι το «χρυσωμένο χάπι», των αντιλαϊκών επιλογών που δρομολογήθηκαν.

Όπως πρόκληση είναι και η μνημονική κατεύθυνση περί «αποπολιτικοποίησης της κρατικής και τοπικής διοίκησης» που υλοποιείται σήμερα με τις 1 κυβερνητικές πολιτικές για την λεγόμενη αξιολόγηση εργαζομένων και υπηρεσιών, το Μητρώο των ανώτερων στελεχών για την διάρθρωση κρατικής και τοπικής διοίκησης και στόχο έχουν την απρόσκοπτη υλοποίηση της γενικής αντιλαϊκής πολιτικής και πυρήνα της την ανάκαμψη της κερδοφορίας του Κεφαλαίου.

Η αναδιανομή του πλούτου σε όφελος του εγχώριου και του ξένου κεφαλαίου διαπερνά έναν προς ένα και όλους μαζί τους φορείς του κράτους και τους προϋπολογισμούς τους. Το κράτος και οι τοπικοί θεσμοί του δεν είναι ουδέτερο πεδίο, που λειτουργεί υπέρ ή κατά του λαού, ανάλογα με το ποιος είναι στο τιμόνι της διαχείρισης .

Ήταν και θα είναι κατασταλτικός κατά βάση μηχανισμός που σκοπός και αποστολή του είναι να εξασφαλίζει την εξουσία των εκμεταλλευτών και κατά περίσταση χρησιμοποιεί πότε το μαστίγιο και πότε το καρότο. Τα 6 χρόνια της καπιταλιστικής κρίσης οι αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις σε τοπική και κρατική διοίκηση έτρεξαν με βιαιότητα.

Το σύνολο των αστικών κόμματων και των στελεχών τους στο τοπικό επίπεδο συνέδραμαν στην εδραίωση τους. ΚΕΔΕ –ΕΝΠΕ λειτούργησαν ως θεσμικά όργανα του κράτους και των κυβερνήσεων. Οδήγησαν και έντυσαν με επιστημονικότατα τις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις.

2. Το πλαίσιο που σήμερα επεξεργάζονται και προβάλλουν ενιαία, Κυβέρνηση, ΚΕΔΕ- ΕΝΠΕ ως αναθεώρηση του Καλλικράτη και που στηρίζει ο κυβερνητικός συνδικαλισμός και η πλειοψηφία της ΠΟΕ –ΟΤΑ (μέσω και των εργασιών της επιτροπής που έχει συγκροτηθεί στο Υπ. Εσωτερικών) βαθαίνει τον αντιδραστικό ρόλο της Τοπικής Διοίκησης.

Οι φορείς της, δήμοι και Περιφέρειες, δημοτικές επιχειρήσεις, διαδημοτικά δίκτυα και οι σύνδεσμοι τους εξοπλίζονται με νέο θεσμικό πλαίσιο ώστε να συνδράμουν, σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο, πιο αποφασιστικά τις ανάγκες κερδοφορίας και ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου. Να έχουν πιο ενεργό ρόλο στην εξειδίκευση της αντιλαϊκής πολιτικής στην περιφέρεια, να κάνουν «πιο ελκυστικό» το χώρο για την προσέλκυση επενδύσεων.

Γι’ αυτό και οι αλλαγές εστιάζουν στην:  Μεγαλύτερη συγκέντρωση πόρων (ΕΣΠΑ και άλλων χρηματοδοτικών εργαλείων κλπ) σε έργα και υποδομές που υπηρετούν στρατηγικούς σχεδιασμούς μονοπωλιακών ομίλων σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο.

 Ληστρική αξιοποίηση από τις επιχειρήσεις του συνόλου της δημοτικής ακίνητης περιουσίας

 Πάρα πέρα ώθηση της λεγόμενης κοινωνικής οικονομίας (ΜΚΟ-ΚΟΙΝΣΕΠ- δίκτυα και συνεταιρισμούς προσώπων κλπ) με την ειδική συνδρομή και συνεισφορά της ΤΔ

 Σταδιακή μεταφορά νέων φορολογικών βαρών στις πλάτες των λαϊκών νοικοκυριών και την νομιμοποίηση παλιών μέσω της Τοπικής Διοίκησης (πχ ο ΕΝΦΙΑ- ο αυξημένος ΦΠΑ στα νησιά κλπ), στην ενδυνάμωση της φοροεισπρακτική της λειτουργίας με το επιχείρημα της «οικονομικής αυτοτέλειας».

3. Το ΚΚΕ απορρίπτει και τον παλιό και τον «αναθεωρημένο» Καλλικράτη! Οι διοικητικές αναδιαρθρώσεις που έγιναν και εξελίσσονται ούτε έφεραν ούτε θα φέρουν ανάπτυξη προς όφελος του λαού.

Δεν μπορούν να αναιρέσουν τις οικονομικές περιφερειακές ανισομετρίες και πολύ περισσότερο τη συγκέντρωση του πλούτου σε λίγα χέρια, σε βάρος της πλειοψηφίας του λαού και όσο την ανάπτυξη την ορίζει η κερδοφορία των επιχειρήσεων .

Καμία φιλολαϊκή 2 περιφερική πολιτική δεν μπορεί να υπάρξει όσο η γενική πολιτική παραμένει αντιλαϊκή. Γι΄ αυτό και η εναντίωση στις αντιδραστικές ανατροπές σε κράτος και τοπική διοίκηση για εργαζόμενους και εκλεγμένους στα τοπικά και περιφερικά όργανα σημαίνει πρώτα και κύρια την οργάνωση της πάλης για την συνολική ανατροπή της πολιτικής Κεφαλαίου και ΕΕ.

Η αντίληψη του ΚΚΕ για τις δομές διοίκησης και διεύθυνσης σε κεντρικό και τοπικό επίπεδο έχει θεμέλιό της την κοινωνική ιδιοκτησία στα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, τον κεντρικό σχεδιασμό της παραγωγής με κίνητρο την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών.

Στηρίζεται στην εργατική συμμετοχή και τον λαϊκό έλεγχο από τα κάτω προς τα πάνω, που διαρθρώνεται πρώτα από όλα σε επίπεδο παραγωγικής μονάδας και κοινωνικής υπηρεσίας. Πάνω σε αυτή τη βάση μπορεί μόνο να διαμορφώνεται ένα ενιαίο σύγχρονο και δωρεάν κρατικό σύστημα Υγείας, Πρόνοιας, Παιδείας.

Να εξασφαλίζεται ο σχεδιασμός ανάπτυξης ανά τομέα και κλάδο, αξιοποιώντας τον φυσικό και παραγωγικό πλούτο της χώρας. Με αυτή τη γραμμή το ΚΚΕ στέκεται απέναντι στις αντιδραστικές αλλαγές .

Με αυτή την θέση που αφορά τους εργαζόμενους και εκλεγμένους σε τοπική και περιφερειακή διοίκηση, το ΚΚΕ επιδιώκει την οργάνωση της πάλης, τη διεκδίκηση, την εναντίωση σε κυβέρνηση και τοπικές αρχές που στηρίζουν τις αντιδραστικές ανατροπές.

4.Καμιά διοικητική δομή, τέτοια ή άλλη, που υπηρετεί την καπιταλιστική οικονομία και ανάπτυξη δε συμφέρει τους μισθωτούς, τους αυτοαπασχολούμενους στην πόλη και την ύπαιθρο, τους μικρούς επαγγελματίες, τους συνταξιούχους, τους ανέργους και τους νέους των λαϊκών νοικοκυριών.

Δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τις αιτίες της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης και τις αντιλαϊκές συνέπειές της, εφόσον παραμένει στο απυρόβλητο η κυριαρχία και η εξουσία των μονοπωλίων στην οικονομία και την κοινωνία.

Σε αυτή την εξουσία οφείλεται η ανισόμετρη ανάπτυξη των περιφερειών, η συρρίκνωση της αγροτικής παραγωγής με ταυτόχρονη αύξηση εισαγόμενων προϊόντων, η διευρυμένη φτώχεια και ανεργία, τα τσακισμένα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα.

Καμιά ανάπτυξη για το λαό δεν μπορεί να εξασφαλιστεί σε τοπικό και περιφερικό επίπεδο αν η κεντρική πολιτική είναι στα χεριά και στην εξουσία της αστικής τάξης και των κόμματων της.

5. Το ΚΚΕ καλεί όσους από τους αιρετούς επιμένουν να έχουν ως αφετηρία και έγνοια τις αγωνίες και τον αγώνα του λαού, να μην εγκλωβιστούν στη λογική για το πώς οι δήμοι θα γίνουν πιο λειτουργικοί και αποτελεσματικοί στην προώθηση μιας βαθιάς αντιλαϊκής πολιτικής.

Να μην εγκλωβιστούν σε δήθεν τοπικές ιδιαιτερότητες και άλλα σχετικά. Κάτι τέτοιο είναι επιζήμιο, συσκοτίζει τον ταξικό χαρακτήρα των αλλαγών που προωθεί και η σημερινή κυβέρνηση.

Ρίχνει στάχτη στα μάτια για τον αντιλαϊκό χαρακτήρα των αλλαγών που ξεκίνησαν πολλά χρόνια πριν την καπιταλιστική κρίση και στόχο έχουν να προσαρμόσουν την κρατική και τοπική διοίκηση πιο πιστά στις ανάγκες της καπιταλιστικής ανάπτυξης, πιο εχθρικά και αδιάφορα απέναντι στις λαϊκές ανάγκες και κινητοποιήσεις.

–ΟΧΙ ΣΤΟ ΝΕΟ ΑΝΤΙΛΑΪΚΟ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΟΥ «ΑΝΑΘΕΩΡΗΜΕΝΟΥ ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ»! 3 — ΕΝΤΕΙΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΣΥΣΤΗΜΑ ΣΤΟΥΣ ΒΑΣΙΚΟΥΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥΣ ΤΟΜΕΙΣ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ – ΠΡΟΝΟΙΑΣ ΚΑΙ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΜΕ ΠΛΗΡΗ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ. — ΑΝΤΙΤΑΣΣΟΜΑΣΤΕ ΣΤΗ ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΩΝ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ – ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ-ΣΤΗΝ ΤΟΠΙΚΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΤΕΛΙΚΑ ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΤΟΥ ΚΟΣΤΟΥΣ ΣΤΙΣ ΠΛΑΤΕΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ. — ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ ΚΑΘΕ ΕΙΔΟΥΣ ΤΟΠΙΚΗ ΦΟΡΟΛΟΓΙΑ, ΚΑΘΕ ΕΜΜΕΣΗ ΦΟΡΟΛΟΓΙΑ. — ΜΟΝΙΜΗ ΣΤΑΘΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΕ ΠΛΗΡΗ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ. — ΝΑ ΑΝΑΤΡΑΠΕΙ ΤΟ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΠΟΥ ΚΑΘΙΣΤΑ ΔΗΜΟΥΣ Κ΄ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΕΣ ΠΕΔΙΟ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΗΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑΣ. — ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟ ΚΑΙ ΥΛΟΠΟΙΗΣΗ ΣΕ ΚΕΝΤΡΙΚΟ, ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟ ΚΑΙ ΤΟΠΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΥΠΟΔΟΜΩΝ ΚΑΙ ΜΗΧΑΝΙΣΜΩΝ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΑΠΟ ΠΛΗΜΜΥΡΕΣ – ΠΥΡΚΑΓΙΕΣ – ΣΕΙΣΜΟΥΣ – ΑΛΛΕΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ ΑΠΟ ΚΑΙΡΙΚΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ – ΡΥΠΑΝΣΗ ΚΑΙ ΜΟΛΥΝΣΗ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΕΡΑ. — ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΔΡΑΣΤΙΚΗ ΑΥΞΗΣΗ ΤΩΝ ΚΡΑΤΙΚΩΝ ΔΑΠΑΝΩΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟ ΓΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ, ΓΙΑ ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ, ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΩΝ ΔΗΜΟΤΙΚΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΣΕ ΑΠΟΡΡΙΜΜΑΤΑ, ΠΡΑΣΙΝΟ, ΚΛΠ.